کشف ماکروفاژهای طولانی مدت در روده

ماکروفاژها سلولهای مخصوص ایمنی هستند که باکتری ها و سایر موجودات مضر را از بین می برند. دانشمندان KU Leven، بلژیک، به نتیجه گیری شگفت انگیز آمده اند که برخی از ماکروفاژها در روده موش ها می توانند برای مدت زمان زیادی زنده بمانند. مهمتر از همه، این ماکروفاژهای طولانی مدت برای زنده ماندن سلول های عصبی دستگاه گوارش بسیار حیاتی هستند. این باعث می شود نور جدیدی در شرایط نوروژنیک روده، و همچنین مغز ایجاد شود.

در سیستم ایمنی بدن، ماکروفاژها نقش PacMan را بازی می کنند، آنها گلبول های سفید هستند که مواد خارجی را از طریق فرو ریختن آنها تمیز می کنند. جدا از این، ماکروفاژها خود عامل های رشد حیاتی و حمایت از بافت های مختلف بدن را فراهم می کنند و به آنها اجازه می دهند تا به درستی عمل کنند. به همین ترتیب، این سلول های ایمنی تخصصی در عین حال یک سرباز و پرورش دهنده هستند. عملکرد مناسب آنها در روده بسیار مهم است، زیرا آنها باید بین باکتری های مضر، باکتری های بی ضرر و اجزای تغذیه ای متفاوت باشند.

دانشمندان بر این باور بودند که ماکروفاژها در روده ها کوتاه مدت هستند و قبل از اینکه با سلول های جدید جایگزین شوند، حدود سه هفته در هر دو موش و انسان زندگی می کنند. پروفسور گای بوککسستنز توضیح می دهد که مطالعه KU Leuven در حال حاضر نشان می دهد که این کاملا درست نیست. “ما کشف کرده ایم که بخش کوچکی از ماکروفاژها در موش ها عمر طولانی دارد. ما ماکروفاژهای خاص را مشخص کردیم و متوجه شدیم که آنها حداقل هشت ماه بعد از عمل می کنند. آنها را می توان در مکان های بسیار خاصی از روده پیدا کرد، به ویژه در نزدیکی تماس با سلول های عصبی و عروق خونی می توان یافت. ”

علاوه بر این، گروه کوچکی از ماکروفاژهای بلند مدت نقش بسیار مهمی در دستگاه گوارش دارند. دکتر سباستین  شپپر بیان می کند: “اگر ماکروفاژهای طولانی مدت کار خود را درست انجام ندهند، پس از چند روز، موش ها از مشکلات گوارشی رنج می برند. این به یبوست یا حتی انحطاط کامل سیستم عصبی در معده و روده منجر می شود. کشف این که ماکروفاژهای طولانی مدت واقعا در روده ها وجود دارند و برای عملکرد طبیعی روده بسیار مهم هستند، بنابراین بسیار مهم است.”

این دیدگاه های جدید فرصت های امیدوار کننده ای برای تحقیقات بیشتر ارائه می دهد، بوخکستاونس ها نتیجه می گیرند:” ما می خواهیم نقش ماکروفاژهای طولانی مدت در بیماری های انسانی که در آن سلول های عصبی روده تاثیر می گذارند، به عنوان مثال در بیماران چاق و دیابتی مبتلا به گوارشی غیرطبیعی، عملکرد روده ای علاوه بر این، نتایج ممکن است برای تحقیق مغز معنی دار باشد. در مغز ما دارای میکروگلاییا، ماکروفاژهای مشابه با طول عمر است که نقش مهمی در شرایط عصبی مانند بیماری آلزایمر و پارکینسون دارند. دانشمندان در حال حاضر معتقدند که سلول های عصبی در این بیماران از بین می روند چرا که میکروگلایین مراقبت کافی را نمی دهد. شاید یک روز تحقیق در مورد روده می تواند به ما در درک بهتر این شرایط مغز کمک کند. ”

منبع:

موارد ارائه شده توسط KU Leuven