اختلالات شخصیت

اختلال شخصیت دارای یک سرمشق پایدار از برخورد و تجربه باطنی که با خواسته هایی که شخص از محیط فرهنگی دارد دارای تفاوت  می باشد.

که غیر قابل انعطاف می باشد ، آغاز آن به دوره نوجوانی یا اواخر بلوغ بر میگردد.

دارای زمان طولانی می باشد که به آسیب دیدگی روحی  موجب می شود.

به خاطر اینکه این اختلالات دارای ضرر و مدت طولانی می باشد می توانند به اختلالات جدی در رویکرد و زندگی روزمره کشیده شود.

اختلال شخصیت

دلیل اختلال شخصیت ، فضای گفت و گو و همین‌طور اختلاف داشتن در نظر می باشد.

بعضی از پژوهشگران اعتقاد دارند که اختلالات شخصیت به خاطره تجربه‌های اولیه است.

در رابطه با رشد عادی سرمشق های تفکر و برخوردی مانع آن می‌شود ، پدید می آید.

بعضی دیگر از محققان بر این باورند که موثر بودن ژنتیکی ریشه موجب پدید آمدن اختلالات شخصیتی می‌باشند.

با این وجود هنوز دلیل مشخصی برای اختلالات شخصیت تصویب نشده است .

ولی احتمالا ترکیبی از موضوعات ژنتیکی و همینطور تحولات محیطی در رشد آنها دخیل می باشد.

اختلالات شخصیتی جمعی از حالت‌های روانی محسوب می شود که بیماری نمی باشد.

بلکه روش های رفتاری می باشند که ویژگی های این اختلالات شامل موارد زیر می باشد:

• سرمشق هایبرخوردی نسبتاً ثابت، بدون سازگاری.
• که به آشکار شدن مشکلاتی در رابطه با برقرار کردن ارتباط با دیگران و همینطور مشکل شغلی پدید می آید.
• اشخاصی که به این اختلال مبتلا می باشند فکر می کنند که سرمشق های رفتاری آنها به طور عادی و درست می باشد.
• شخصیت این اشخاص در رفتار کردن با شرایط هایی که باید در رابطه با آن تصمیم های جدی بگیرند.
• بدون سازگار می باشد، یعنی برخورد بدون انعطاف را از خود آشکار می‌کنند.

پس اختلال شخصیت  یعنی برخوردهای بدون سازگار و انعطاف پذیر در برخورد کردن با شرایط و وضعیت ها می باشد(منبع: مقالات کانون مشاوران)