اختلال شخصیتی خودشیفتگی

فرد مبتلا به این اختلال ممکن است:

• واکنش به انتقاد با احساس خشم، شرم یا تحقیر
• بهره گیری از دیگران برای رسیدن به اهداف خود
• داشتن احساسات بیش از حد خود محوری
• در موفقیت ها و استعدادهای خود اغراق کنید
• درگیر تخیلات موفقیت، قدرت، زیبایی، هوش یا عشق ایده آل
• داشتن انتظارات غیرمنطقی از درمان مطلوب
• نیاز به توجه و تحسین مداوم
• احساسات دیگران را کوچک جلوه دهید و ظرفیت کمی برای همدلی داشته باشید
• داشتن علاقه وسواسی به خودش
• عمدتاً اهداف خودخواهانه را دنبال کنید

اختلال شخصیت خودشیفته بر اساس ارزیابی روانشناختی تشخیص داده می شود. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی تاریخچه و شدت علائم را ارزیابی می کند.

روان درمانی می تواند به فرد کمک کند تا به شیوه ای مثبت و دلسوزانه با دیگران ارتباط برقرار کند.

نتیجه درمان بستگی به شدت اختلال و میزان تمایل فرد به تغییر دارد.

عوارض می تواند شامل موارد زیر باشد:

• مصرف الکل یا سایر مواد مخدر
• اختلالات خلقی و اضطرابی
• مشکلات در روابط بین فردی، کاری و خانوادگی

اختلال شخصیت – مرزی؛ خودشیفتگی

انجمن روانپزشکی آمریکا اختلال شخصیتی خودشیفتگی. راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی . ویرایش پنجم آرلینگتون، ویرجینیا: انتشارات روانپزشکی آمریکا. ۲۰۱۳؛ ۶۶۹-۶۷۲٫