اختلال شخصیت پارانوئید

افراد مبتلا به PPD به شدت به دیگران مشکوک هستند. در نتیجه زندگی اجتماعی خود را به شدت محدود می کنند. آنها اغلب احساس می کنند که در خطر هستند و به دنبال شواهدی برای حمایت از سوء ظن خود هستند. آن‌ها به سختی می‌بینند که بی‌اعتمادی با محیط اطرافشان تناسب ندارد.

علائم رایج عبارتند از:

• نگرانی از اینکه دیگران انگیزه های پنهانی دارند
• اعتقاد به اینکه آنها مورد استثمار (استفاده) قرار می گیرند یا توسط دیگران صدمه می بینند
• ناتوانی در همکاری با دیگران
• ایزوله سازی اجتماعی
• کناره گیری
• خصومت

PPD بر اساس یک ارزیابی روانشناختی تشخیص داده می شود. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مدت و شدت علائم فرد را ارزیابی می کند.

درمان دشوار است زیرا افراد مبتلا به PPD اغلب احساس بی اعتمادی شدید نسبت به ارائه دهندگان می کنند. اگر درمان پذیرفته شود، دارو درمانی و روان درمانی اغلب می تواند موثر باشد.

پیش آگهی معمولاً به این بستگی دارد که آیا فرد مایل به پذیرش کمک است یا خیر. روان درمانی و دارو گاهی اوقات می تواند پارانویا را کاهش داده و تأثیر آن را بر عملکرد روزانه فرد محدود کند.

عوارض می تواند شامل موارد زیر باشد:

• انزوای شدید اجتماعی
• مشکلات کار یا مدرسه

اختلال شخصیت – پارانوئید؛ PPD

انجمن روانپزشکی آمریکا اختلال شخصیت پارانوئید. راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی . ویرایش پنجم آرلینگتون، ویرجینیا: انتشارات روانپزشکی آمریکا. ۲۰۱۳: ۶۴۹-۶۵۲٫