چگونه والدین به فرزندان خود یاد می دهند که مضطرب شوند؟
اضطراب در خانواده گاها به دلیل عوامل ژنتیک بروز میکند. اما عامل ژنتیکی تمام داستان نیست. بدون تشخیص اضطراب، والدین میتوانند با الگو سازی رفتار های مضطرب، اضطراب را به کودکان خود انتقال داده و به کودکان خود یاد دهند تا از دنیای اطراف خود بترسند.
اخیرآ یک گروه از روانشناسان کودک از هلند، یک گزارش در مورد آنچه که پژوهش می تواند به ما در رابطه با نحوه آموزش اضطراب توسط والدین به کودکان بگوید، منتشر کردند. این گزارش بر اختلال اضطراب فراگیر تمرکز داشت که با نگرانی بیش از حد شناخته می شود.
برای مطالعه بیشتر:
اضطراب کودک:تغییر افکار آشفته به افکار متعادل
محققان کشف کردند که چگونه رفتارهای کلامی و غیرکلامی والدین می تواند فرزندان را تحت تاثیر قرار دهد. محققان به مطالعات متعددی اشاره کردند که نشان میدهد، زمانی که نوزادان شرایط جدیدی را تجربه میکنند، اینکه والدین به این شرایط با شور و اشتیاق واکنش نشان می دهند یا با بدرفتاری، می تواند تاثیر قابل توجهی بر روی نحوه نگرش فرزندان به همان شرایط داشته باشد.
در طول دوران کودکی، اطلاعات کلامی به طور فزاینده ای مهم تلقی میشود. زمانی که والدین از واژگان برای جلب توجه فرزندان به ابعاد تهدید کننده شرایط استفاده میکنند، کودکان به طور طبیعی این شرایط را تهدید آمیز تر می بینند. با این حال مدل سازی رفتار مضطرب به صورت غیر کلامی و ابراز افکار مضطرب به صورت کلامی تنها راه های انتقال اضطراب از والدین به کودکان نیست.
در این بررسی محققان همچنین یک بعد از تحقیق را بیان میکنند که نشان میدهد به علت اینکه والدین مضطرب کمتر به تحمل شرایط مبهم تمایل دارند، ممکن است که محیط کودکان خود را بیشتر کنترل کرده و به عنوان والدین محافظه گر عمل کنند. به نوبه خود، این امر به کودکان آنها فرصت کمتری برای درگیر شدن با شرایط مبهم و اضطراب آور می دهد و به کودکان این تصور را میدهد که بایستی از اینگونه شرایط اجتناب کرد.
به طور کلی، محققان بیان میکنند که والدین با اختلال اضطراب فراگیر برای انتقال این پیام که جهان امن نیست، که عدم قطعیت غیر قابل تحمل است، که از احساسات قوی باید اجتناب کرد و این که نگرانی به ما کمک می کند تا با عدم اطمینان کنار بیاییم، مستعد تر هستند.
هنگامی که کودکان این پیام را درونی سازی میکنند، در معرض خطر بالاتری از اختلال اضطراب فراگیر قرار می گیرند. بنابراین زمانی که خود در آینده نقش والدین می گیرند، شاید خیلی تعجب آور نباشد که به نوبه خود همان سبک اضطراب والدین را دارا باشند و کودکان آنها این اضطراب انتقالی را افزایش می دهند.