هنگامی که حیوانات با خطر مواجه می شوند، معمولا در برخی موقعیت ها در دو حالت پاسخ می دهند: برای بستن یا فرار چگونه این تصمیم سریع را در لحظه زندگی یا مرگ انجام می دهند؟
طبق نظر دانشمندان عصبی KAIST، دو نوع ترس وجود دارد: آموخته شده در مقابل ذاتا دومی شناخته شده است. بدون هیچ گونه تجربه قبلی القا می شود و بنابراین به طور طبیعی در مغز کدگذاری می شود. یک تیم تحقیقاتی تحت پروفسور جین هه هان در گروه علوم زیستی، مغز را که مسئول تنظیم پاسخ ترسناکی است شناسایی کرد.
این مطالعه که در شماره 24 ژوئیه Communications Communications منتشر شد ، گام مهمی در جهت درک اینکه چگونه مدارهای عصبی در قشر پیشانی جلوگیری از پاسخهای رفتاری به تهدیدات خارجی ایجاد می کنند، نشان داده شده است. این همچنین نشانگر یک پارادایم جدید در توسعه درمانی برای اختلالات روانی مربوط به ترس است.
پاسخ های انجماد یا فرار وقتی که با تهدیدات خارجی مواجه می شوند، تغییرات رفتاری و فیزیولوژیکی را در یک حرکت غریزی برای انطباق با محیط جدید برای بقا بیان می کنند. این پاسخ ها توسط سیستم مدارهای عاطفی مغز کنترل می شود و سوء استفاده از این مدار به اختلالات مرتبط با ترس منجر می شود.
قشر مفصلي قدامي (ACC) يک ناحيه درون قشر پيش از جنين است که حاوي بخشي از مغز است که پاسخ هاي ترس هاي رفتاري و فيزيولوژيک را تنظيم مي کند. این منطقه قادر به پردازش بالای اطلاعات حساس درک شده است و اطلاعات “بالا به پایین” را به سمت ناحیه آمیگدال و مغز منتقل می کند که به عنوان پاسخ داده شده است.
بسیاری از مطالعات قبلا نشان داده اند که مناطق مغزی در قشر پرفرانتال، پاسخ به تهدید آماری را تنظیم می کنند. با این حال، معلوم شده است که چگونه پاسخ های ذاتی در برابر ترس در مدارهای عصبی در قشر پیشانی ایجاد می شود.
دکتر جینی جانگ، نویسنده اصلی این مطالعه توضیح می دهد که چگونه تیم به ایده کلیدی خود دست یافت. “بسیاری از مطالعات در خارج از کشور تا به حال ثابت کرده اند که مدار cortex prefrontal برای تنظیم پاسخ ترس کار می کنند. با این حال، محققان توجه کمی به پاسخ ذاتی را در برابر شکارچیان به ارمغان آورده اند. ما به طور خاص در ناحیه قدامانی متمرکز شده ایم که با حافظه، درد و همدردی مرتبط شده است، اما نه خود پاسخ ترس . ، دکتر جانگ گفت از آنجا که ما در این مسیر جدید قرار گرفتیم، برخی داده های مهم را جمع آوری کرده ایم.
برای این مطالعه، تیم پروفسور هان تحقیق کرد که چگونه موش ها در معرض محرک های بویایی شکارچیان قرار می گیرند. بر اساس نتایج دستکاری optogenetic، ردیابی مدار عصبی و آزمایشات الکتروفیزیولوژیک برشی ex vivo، تیم نشان داد که قشر کوره سینژول قدام و ورودی آن به آمیگدال های پشتی سمت چپ نقش مهمی در کنترل ترس های ذاتی برای بوی شکارچیان دارند.
پروفسور هان معتقد است که این نتایج درک چگونگی واکنش های غریزی ترس در رمزنگاری مغز ما را گسترش می دهد. پروفسور هان گفت: “یافته های ما به درمان های اختلالات روانی ایجاد شده از ترس از جمله اختلالات هراس و اختلال استرس پس از سانحه کمک خواهد کرد.
منبع
- Jinho Jhang, et al, 2018. Anterior cingulate cortex and its input to the basolateral amygdala control innate fear response. Nature Communications; 9 (1) DOI: 10.1038/s41467-018-05090-y