ناتوانی در شناخت چهره های مرتبط با مشکلات تشخیصی گسترده تر

تصور کنید که شما قصد دارید برای شام با همکارانتان ملاقات کنید، فقط نمی توانید به یاد داشته باشید که چهره آنها چقدر شبیه است. برای برخی، این یک واقعیت است، به عنوان افرادی که دارای فرسودگی چهره و یا پروستاتوپنوزیس توسعه (DP) هستند، با وجود داشتن سابقه آسیب مغزی (به عنوان مثال، آسیب مغزی، آسیب های سر)، مشکلات شدید تشخیص چهره، از جمله خانواده و دوستان را دشوار می دانند. مطالعات دارتموث نشان می دهد که پروستاتوپناسيون رشدي اغلب به علت مشکلات نوروفيزيک در مغز رخ مي دهد که بر تشخيص بصري بطور گسترده تأثير مي گذارد. یافته ها در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده است .

برادلی دوشاین، استاد علوم روانشناختی و مغز و پژوهشگر اصلی آزمایشگاه ادراک اجتماعی در کالج دانمارک، می گوید: “نتایج ما نشان می دهد که اختلالات عصبی در بسیاری از افراد مبتلا به DP بیشتر از مطالعات قبلی است.” دوچین با Guo Jiahui، دانشمند فارغ التحصیل رشته روانشناسی و علوم مغز و عضو آزمایشگاه که اولین نویسنده این مطالعه بود، همکاری نزدیکی با او داشت.

برای تحقیق، تیم Dartmouth با استفاده از MRI ​​عملکردی را برای اندازه گیری پاسخ مغز به کلیپ های ویدئویی نشان می دهد که چهره، اشیاء، ، صحنه ها و بدن ها را نشان می دهد. سپس این پاسخ ها را در 22 نفر از افراد مبتلا به پروستاتوپنوزیس رشد و 25 نفر از شرکت کنندگان مقایسه کردند تا مشخص شود کدام مناطق در سیستم پردازش چهره غیرطبیعی هستند و اینکه آیا مناطقی که به طور پیش فرض به صحنه ها، بدن ها یا اشیا پاسخ می دهند، به طور غیرمعمول در شیوه های پیشرفته رشد می کنند.

این اولین مطالعه DP برای استفاده از ویدیوهای چهره های متحرک است و بیشتر به نحوی است که جهان را تجربه می کند، فقط بر تصاویر ثابت از چهره تکیه نمی کند. این همچنین اولین مطالعه fMRI از نوع خود برای بررسی فعالیت در صحنه و مناطق بدن است.

محققان 12 میدان انتخابی را در مغز بررسی کردند (6 ناحیه صورت انتخابی در هر نیمکره). این ها بخش های مختلف مغز هستند که متصل هستند و شبکه پردازش چهره را تشکیل می دهند. یافته ها نشان می دهد که DP ها واکنش ها را نسبت به چهره ها کاهش داده اند، اما واکنش طبیعی به اشیاء، صحنه ها و بدن ها در تمام 12 ناحیه چهره انتخابی می باشد.

این مطالعه همچنین در مورد اینکه DP ها به مقوله های بصری، مانند مناطق صحرایی، مناطق بدن و مناطق شیء پاسخ دادند، مورد بررسی قرار گرفت. محققان شناخته شده به عنوان محدوده انتخابی محدوده، محاسبه شده است که چقدر محدوده قشر را به یک دسته خاص متصل کرده است؛ اگر قشر به درستی رشد نکند، نقص رفتاری بوجود می آید. در مقایسه با کنترل، DP ها کاهش پاسخ های خود را به صحنه ها و کاهش حاشیه پاسخ های بدنشان اعلام کردند. با این حال، پاسخ های DP به اشیاء در حوزه های شیء طبیعی بود و همانند کنترل ها می باشد.

شرکت کنندگان در مطالعه با پروستاتوپناسيون رشدي، پاسخ هايي نه تنها به مناطق رويشي، بلکه به مناطق صحرايي و مناطق بدن نيز کاهش داده اند. يافته هاي ما نشان مي دهد که اکثر موارد پروستاتوپناسيون رشدي ناشي از عدم تجربه چهره در طول رشد نيست، بلکه Duchaine در این باره توضیح داد که علت عصبی زیستی گسترده تر است که در همه سه ناحیه تاثیر می گذارد. “نتایج ما نشان می دهد که نقص در مناطق چهره، مناطق صحرایی و مناطق بدن ممکن است ناشی از یک منطقه وسیعی از قشر باشد که به درستی توسعه نیافته است. به عبارت دیگر، این مناطق در طول توسعه به درستی سیمی نشده اند.”

تحقیقات گذشته در مورد اختلالات تشخیص بصری تقریبا به طور کامل توسط بروزوزوپنگنیا متمرکز شده است؛ با این حال، نتایج نشان می دهد که بسیاری از DP ها دارای نقص هایی هستند که فراتر از مناطق چهره هستند و به نظر می رسد که ناهنجاری ها در صحنه و قسمت های بدن باعث بروز مشکلات در صحنه و درک بدن می شود. Duchaine قصد دارد تحقیقات بیشتری را برای به دست آوردن بینش نسبت به این نقص دیگر تشخیص بصری برای بهتر درک انواع اختلالات که بر سیستم بصری تاثیر می گذارد.

Duchaine در طول بیش از 20 سال تحقیقاتی در زمینه ادراک چهره و نابینایی صورت داده است. یافته ها بر مبنای کار پیشین او است که ناهنجاری ها را در بعضی از مناطق انتخابی یافت می کند، اما تحقیق در مورد کل شبکه چهره یا مناطقی که برای مقوله های دیگر مانند صحنه و بدن انتخاب می شوند، نیست.

منبع:

موارد ارائه شده توسط دانشکده دورتموث