نورون هایی که خاطرات تروماتیک را بازنویسی می کنند

خاطرات تجربی تروماتیک می تواند منجر به مسائل بهداشت روانی مانند اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شود که می تواند زندگی یک فرد را از بین ببرد. در حال حاضر تخمین زده می شود که تقریبا یک سوم از همه افراد از اختلالات مربوط به ترس و یا استرس در یک نقطه از زندگی خود رنج می برند.

در حال حاضر، یک مطالعه جدید نشان می دهد که در سطح سلولی چگونه درمان می تواند حتی خاطرات تروما طولانی مدت درمان کند. پروفسور EPFL پروفسور یوهانس گرف می گوید: “یافته های ما برای اولین بار بر روی فرآیندهای مبتنی بر درمان موفقیت آمیز خاطرات آسیب پذیر قرار گرفته است. آزمایشگاه این مطالعه را انجام داده است.

در زمینه درمان خاطرات آسیب دیده، یک سوال طولانی در مورد بحث وجود دارد که آیا تضعیف ترس شامل سرکوب حافظه اصلی حافظه از ترس با ردیابی حافظه جدید از ایمنی و یا بازنویسی ردیابی ترس اصلی به سمت ایمنی است. بخشی از بحث به این واقعیت مربوط است که ما هنوز دقیقا نمی دانیم که چگونه نورون ها خاطرات را به طور کلی ذخیره می کنند. اگر چه آنها سرکوب را رد نمی کنند، یافته های این مطالعه برای اولین بار اهمیت بازنویسی در درمان خاطرات تروماتیک را نشان می دهد.

تحقیقات در این زمینه بر روی درک توانایی مغز برای کاهش خاطرات تروماتیک متمرکز است، اما شگفت آور بودن تعداد کمی از مطالعات، گزینه های درمان را برای کاهش آسیب های طولانی مدت (مانند “ترس از راه دور”) در مدل های حیوانی بررسی کرده اند.

دانشمندان EPFL دریافتند که تضعیف ترس از راه دور در مغز به فعالیت یک گروه نورونی مرتبط است که همچنین در ذخیره سازی این خاطرات دخیل هستند. دانشمندان در حال کار با موش ها این نورون ها را در گریس دندانی مغز، منطقه ای از هیپوکامپ که در رمزگذاری، فراخوانی و کاهش ترس دخیل است، قرار داده است.

موش های مورد استفاده در این تحقیق به صورت ژنتیکی برای انتقال ژن “خبرنگار” که یک سیگنال قابل شناسایی و قابل اندازه گیری را تولید می کند، به عنوان مثال یک پروتئین فلورسنت، به دنبال فعالیت های عصبی است. دانشمندان ابتدا با استفاده از یک تمرین ترس  که خاطرات تهاجمی طولانی مدت را ایجاد می کند، جمعیت زیر کشت نورون ها را در دنده هایی که در حفظ خاطرات درازمدت آسیب دیده اند شناسایی کرده است.

سپس موش ها آموزش های کاهش ترس را که شبیه درمان در معرض قرار گرفتن در معرض انسان هستند موثر ترین روش درمان تروما در انسان امروز است. به طور شگفت انگیزی، زمانی که محققان دوباره به مغز موش ها نگاه می کردند، برخی از نورون هایی که در یادآوری خاطرات تروماتیک فعال بودند، هنوز زنده بودند، زمانی که حیوانات دیگر ترس را نشان نمی دادند. مهمتر اینکه، کمتر موش ها ترس بودند، سلول های بیشتری دوباره فعال شدند. این اولین نکته بود که همان جمعیت نورون ها ممکن است در حفظ و تسکین خاطرات تروماتیک دخیل باشند.

محققان سپس تحریک پذیری نورون های فراخوانی را در طول درمان تحت تاثیر قرار دادند و دریافتند که موش ها نسبت به گروه شاهد کاهش ترس نسبت به کنترل ترس داشتند. اما هنگامی که آنها باعث تحریک پذیری سایر نورون ها شد، چنین اثری وجود نداشت، که نشان می داد که نورون های فراخوانی در دنده های دندانه دار برای کاهش ترس بسیار مهم هستند.

در نهایت، هنگامی که محققان باعث افزایش تحریک پذیری این نورون های یادآوری در طی مداخله درمانی شدند، آنها دریافتند که موش ها کاهش ترس را بهبود می بخشند. به این ترتیب، آنها نتیجه گرفتند که محو شدن خاطرات ترس از راه دور بستگی به فعالیت مداوم نورون هایی که در زنجیرهای دندانی شناسایی شده اند.

منبع:

موارد ارائه شده توسط Ecole Polytechnique Fédérale de Lausanne