کدام نقش مغز رفتار طرفدارانه ایجاد می کند؟

کمک به افراد دیگر نیازمند پایه و اساس جامعه ما است. این بصری است که باور کنیم که ما به دیگران کمک می کنیم، زیرا ما همدردانه درد خود را به اشتراک می گذاریم. عصب شناسی نشان می دهد که هنگامی که کسی را در معرض درد می بینیم مغز ما را فعال می کند مناطق تاکتیکی و عاطفی مانند اینکه اگر در خودمان درد بود. مطالعه ای Selene Gallo (موسسه علمی Neuroscience هلند، KNAW) بررسی کرد که آیا تغییر فعالیت در این مناطق مغزی لمسی، در حالی که شاهد درد دیگران، تمایل مردم به کمک را تغییر می دهد. نتایج، که در تاریخ 8 مه 2018 در eLife منتشر شده است، اهمیت زیادی برای درک طبیعت اجتماعی انسان و یافتن درمان هایی برای آسیب شناسی ها، مانند افراد روانی دارند.

برای پاسخ به این سوال، محققان آزمایشگاه مغزهای اجتماعی، به رهبری والریا گاززولا و مسیحی کایزر (موسسه علوم نجومی هلند، KNAW)، برای شرکت کنندگان فرصتی را برای کاهش درد یک قربانی دریافت کردند. آنها می توانند درد را با دادن پولی که می توانستند به خانه برسند در حالی که فعالیت مغز لمسی آنها اندازه گیری و تغییر پیدا کند، کاهش بدهند.

محققان با استفاده از الکتروانسفالوگرافی، یک روشی برای ثبت فعالیت الکتریکی مغز، در شرکت کنندگان سالم انسان است. با استفاده از این روش، آنها متوجه شدند که فعالیت در کوره های لمسی افزایش می یابد زمانی که شرکت کنندگان کمک های خود را افزایش دادند. بعدا با استفاده از neuromodulation، فعالیت مغز را تغییر دادند. به طور معمول، شرکت کنندگان پول بیشتری را به هنگام قربانی درد بیشتری تجربه کردند. اما در مواجهه با فعالیت لثه ای، دو پدیده مرتبط با آن مشاهده شد: (الف) مردم توانایی درک چگونگی درد دیگری را داشتند و (ب) آنها دیگر اهدای خود را به گونه ای مناسب به نیازهای دیگر تنظیم نمی کردند.

یک عملکرد اجتماعی مهم برای cortices لمسی

نتایج نشان می دهد که cortices لمسی ما، عمدتا به منظور درک لمس و درد در بدن ما، یک عملکرد اجتماعی مهم دارند. آنها به تصمیم گیری های مشارکتی کمک می کنند با کمک به دیدن آسیب های جسمی به یک حس دقیق برای اینکه چقدر درد قربانی تجربه می کند. این احساس برای سازگاری با کمک ما به نیازهای دیگر ضروری است.

ایجاد ارتباط بین همدلی برای درد و رفتار عرفی در سطح عصبی برای درک طبیعت اجتماعی انسان و هدف درمان های دارویی برای آسیب های ناشی از این اختلال در مکانیسم، به عنوان مثال در فرد روانی و یا در کودکان مبتلا به صفات بی روح خفیف، حیاتی است.

منبع:

موارد ارائه شده توسط موسسه علمی Neuroscience هلند – KNAW