محرومیت اکسیژن در ارتباط با زایمان زودرس، نشانه ای بر روی مغز نوزادان را در قالب تغییرات در ماده سفید مخچه در سلول و سطح فیزیولوژیکی را نشان می دهد. در حال حاضر، یک مدل تجربی از این هیپوکسی مزمن نشان می دهد که این تغییرات سلولی دارای پیامدهای رفتاری است.
طبق یک مطالعه که توسط محققان مرکز ملی بهداشت کودکان انجام شده که توسط خبرگزاری های طبیعت در 13 اوت 2018 منتشر شده است، هیپوکسی مزمن به همراه عدم هماهنگی حرکتی و درازمدت کمبود یادگیری مخچه در یک مدل بالینی مرتبط با آسیب مغزی نوزاد ارتباط دارد . تیم تحقیقاتی با استفاده از تکنیک های نوری و فیزیولوژیکی با تکنولوژی بالا که اجازه می دهد محققان به روشن کردن و خاموش کردن نورون ها و ابزار پیشرفته رفتاری بپردازند، سلول های Purkinje به طور قابل توجهی کمتر پس از آسیب هیپوکسی پری ناتال ایجاد می کنند. با این حال، یک طب سنتی که در حال حاضر برای درمان صرع استفاده می شود، این سلول های تخصصی مغز قادر به بازگرداندن توانایی خود برای آتش زدن، بهبود عملکرد حرکتی می باشند.
از ماشین بر روی پیاده رو به سطح فرورفتن استفاده کنید و از پله ها صعود کنید. یا، یک دور تنیس بازی کنید مغز استخوان عملکردی حرکتی و حافظه عضلانی را هدایت می کند که مردم را در تمام سنین هدایت می کند، زیرا آنها با محیط متغیر سازگار می شوند.
ویتوریو گالو، Ph.D.، مدیر ارشد تحقیقات کودکان و نویسنده ارشد مطالعات می گوید: “بسیاری از ما با موفقیت حرکت ها را برای حرکت به فضاهای سه بعدی که روزانه با آنها روبرو می شویم، هماهنگ می کنیم.” “پس از اینکه کودکان شروع به راه رفتن کردند، باید یاد بگیرند که چگونه با محیط زیست و فضاهای اطرافشان حرکت کنند.”
گالو می گوید، این وظایف ضروری، توسط سلول های Purkinje، نورون های بزرگ واقع در مخچه که دقیقا مانند اتصالات درخت اندام هستند و نشان دهنده تنها منبع خروجی برای کل قشر مخچه است و هماهنگ می باشند. میزان پیشرفت مخچه جنین در یک زمان در دوران بارداری به طرز چشمگیری افزایش می یابد که اغلب با تولد زود هنگام همخوانی دارد، که می تواند رشد مغز طبیعی را تاخیر دهد یا مختل کند.
گالو می گوید: “این تقریبا شبیه یک مدار کوتاه است. سلول های Purkinje نقش بسیار مهمی ایفا می کنند و هنگامی که میزان شلیک آنها با آسیب کاهش می یابد، تمام خروجی این مغز ضعیف می شود.” “برای خانواده هایی که کودکان را از این نوع پیشرفت عصبی مختل کرده اند، اگر ما طبیعت این مدار قطع شده را درک کنیم و از لحاظ عملکرد حرکتی بهتر بتوانیم آن را اندازه گیری کنیم، می توانیم روشی جدید درمان را توسعه دهیم”.
تیم تحقیقاتی یک دستگاه کاملا اتوماتیک و کامپیوتری را که مانند یک نردبان در یک سطح مسطح قرار گرفته و در شیشه واقع شده را با یک جعبه تاریک در هر دو طرفقرار دادند. هر دو گروه هیپوكسیك و كنترل جلسات آموزشی داشتند كه طی آن آنها آموختند كه چگونه از نردبان افقی عبور كنند و از اتاق تاریك با ملایمت هوا و نشانه ی نوری استفاده كنند. جلسات چالش مهارت های یادگیری حرکتی مخچه مغزی خود را تست کردند. پد های موجود در سراسر آنها حساسیت به فشار داشتند و الگوهای گام به گام فرد را تحلیل می کردند تا پیش بینی کند که چه مدت طول می کشد تا هر دوره را تکمیل کند.
در طول جلسات چالش، موانع در این دوره ارائه شد، با صدای قابل شنیدن اعلام شد. آرون ساتیانزن، نویسنده اصلی همکاری، می گوید: اگر یادگیری طبیعی بود، پس پاسخ به تن که با مانع همراه بود، یک تنظیم سریع از حرکت است، بدون شک گام بردارید. مدلهای آزمایشی تحت تاثیر هیپوکسی پریناتال، اختلاف معنی داری را در ارتباط این تن با مانع نشان دادند.
Sathyanesan می گوید: “با گروه کنترل، ما در طول هر محاکمه ای شاهد کمترین اشتباهاتی بودیم.” “و هنگامی که آنها واقعا راحت بودند، مراحل طولانی را طی کردند. با استفاده از گروه هپکوسیک، آنها طول کشید تا دوره را بیاموزند. آنها از روز اول تعداد قابل توجهی از اشتباهات را به دست آوردند. در پایان دوره آموزش، آنها می توانند در امتداد تمام رگ های پیش فرض راه بروند، اما آنها طول کشید تا یاد بگیرند که چگونه این کار را انجام دهند. ”
سلول های Purkinje دو نوع مختلف از سنبله ها را آتش می زنند. خوشه های ساده یک شکل از فعالیت پایدار هستند به عنوان ریتمیک و اتوماتیک به عنوان ضربان قلب و در مقابل، پیچک پیچیده، کمتر اتفاق می افتد. Sathyanesan و همکارانش می گویند که برخی از نقص هایی که مشاهده کردند، به دلیل کاهش تعداد فرکانس های ساده است.
دو هفته پس از تجویز هیپوکسی، عملکرد حرکتی گروه هیپوکسیک به طور قابل توجهی بدتر از گروه کنترل بود و تاخیر در یادگیری پنج هفته بعد از هیپوکسی مشاهده شد.
Sathyanesan می گوید: اسید گاما آمینو بوتیریک (GABA)، یک انتقال دهنده عصبی، نورون های نابالغ را تحریک می کند قبل و بعد از تولد، اما به زودی پس از آن به اثر مهاری در مغز منتقل می شود. تیم تحقیقاتی فرض می کنند که کاهش سطح GABA تحریک کننده در طول توسعه زودهنگام منجر به مشکلات درازمدت حرکتی می شود. با استفاده از یک داروی اضافی برای افزایش سطح GABA بلافاصله پس از هیپوکسی، به طور چشمگیری بهبود عملکرد حرکتی را افزایش می دهد.
Gallo می گوید: “درمان مدل های تجربی با تیاگابین پس از آسیب های هیپوکسیک موجب افزایش سطح GABA می شود، تا حدی بازگویی توانایی سلول های Purkinje برای آتش سوزی می باشد و ما اکنون می دانیم که بازگرداندن سطوح GABA در این پنجره خاص از زمان تاثیر مثبتی دارد، با این وجود، رویکرد ما به طور خاص به سلول های Purkinje منتقل نشده است. ما GABA را در همه جا در مغز افزایش دادیم. با استفاده از سلول های Purkinje بیشتر هدفمند و انتخابی می خواهید اندازه گیری کنید که آیا تیاگابین تأثیر بیشتری بر میزان عادی شلیک دارد یا نه. ”
منبع : تاپ نیوز،1397
مطالب پیشنهادی مرتبط
سلول های بنیادی در میان عوامل منجر به ضایعات مغزی در مولتیپل اسکلروزیس می شود
تحقیقات جدید سلول مغزی را تشخیص می دهد که باعث بهبود یادگیری می شود
اغلب سلول های گلیال نادیده گرفته شده کلید یادگیری و حافظه است
ژاک لئوپارد می تواند سلول های مغزی جدید ایجاد کند
جریان مایع مغزی نخاعی سلول های بنیادی عصبی را تنظیم می کند
تماشای نورون در عمل
دایره محرمانه منجر به از دست دادن سلول های مغزی در سالمند می شود
آیا دانشمندان می توانند سلولهای مرجان مرموز را برای درمان بیماری های مغز استفاده کنند؟