چگونه تالیدومید در برابر انفارکتوس مغزی موثر است

تقریبا 60 سال پیش به علت رسوایی عمده دارویی، تالیدومید نقایص جدی زایمان را ایجاد کرد؛ چرا که بسیاری از زنان باردار این دارو را به عنوان درمان برای بیماری صبحگاه خود مصرف کردند. با این حال، در سال های اخیر، تالیدومید و مشتقات آن به طور گسترده ای برای درمان بدخیمی های هماتولوژیک مانند میلوم چندگانه استفاده شده است.

علاوه بر این، شواهد نشان می دهد که آن همچنین دارای اثر نوروپروتئینی است، کاهش استرس اکسیداتیو و پاسخ التهابی، اما مکانیزم های دقیق مولتیول تالیدومید در مغز ناشناخته است.

برای بررسی، دانشمندان دانشگاه وستا و دانشگاه توکیو داروسازی و علوم زیستی، پروتئین هدف تالیدومید، سربیون (CRBN) و پروتئین اتصال آن، پروتئین کیناز فعال شده AMP (AMPK) را بررسی کردند که نقش مهمی در حفظ هومیوستاز انرژی داخل سلولی در مغز دارد. از طریق مطالعه آنها مشخص شد که تالیدومید از فعالیت AMPK از طریق CRBN در اثر استرس اکسیداتیو مهار می کند و باعث مرگ سلول های عصبی می شود.

نویا ساوامورا، دانشیار عصب شناسی در دانشگاه وستا و نویسنده پیشرو این مطالعه می گوید: “ما امیدواریم که یافته های ما با توسعه مشتقات تالیدومید جدید و ایمنی کمک کند و برای درمان بیماری هایی مانند سکته مغزی، نوعی از سکته مغزی که عامل اصلی مرگ در سراسر جهان است. ”

مطالعه خود را در گزارش های علمی در تاریخ 6 فوریه 2018 به صورت آنلاین منتشر شده است .

به طور خاص، گروه تحقیقاتی Sawamura از موش های مدل ایسکمی مغزی مغز انسداد و reperfusion مغزی (MCAO / R) استفاده کرد تا اثر تالیدومید بر ضایعات انفارکتی ناشی از ایسکمی مغز و سیگنال های داخل سلولی مرتبط را بررسی کند. پس از انجام تجزیه و تحلیل کیفی و ارزیابی حرکات فیزیکی موش، آنها دریافتند که درمان تالیدومید باعث کاهش حجم انفارکتوس و نقص عصبی در موش های MCAO / R شد و AMPK پروتئین سیگنالینگ کلیدی در مکانیسم از طریق آزمایش های اضافی بود.

علاوه بر این، برای تعیین مکانیزم های مولکولی اثر تالیدومید بر مرگ عضلانی، از سلول های عصبی ناشی از استرس اکسیداتیو استفاده می کنند که توسط تزریق H2O2 به عنوان سلول های مدل ایسکمی مغزی ایجاد شده است.  Sawamuraتوضیح داد: “در این سلول ها، ما متوجه شدیم که تعامل AMPK-CRBN تضعیف شده و فسفوریلاسیون AMPK افزایش یافته است، اما توقف درمان تالیدومید، تعامل AMPK-CRBN ، سرکوب فسفوریلاسیون AMPK به همراه دارد. بدان معناست که تالیدومید، تعاملات AMPK-CRBN را در سلولها تحت شرایط ایسکمیک تنظیم می کند، به این معنی که می تواند مرگ سلول های عصبی را مهار کند.”

برای شناسایی مشتقات مؤثر تالیدومید با عوارض جانبی کمتر و ثبات بیشتر، مطالعات بیشتری لازم است تا به صورت خود به خودی و سریع در محلول های آبی، هیدرولیز شوند. با این وجود، Sawamura در مورد آینده احتمالی این مطالعه هیجان زده است.

“توجه ما در حال حاضر به عملکرد CRBN به عنوان یک مولکول واکنش استرس است. سرکوب مرگ سلول عصبی توسط تالیدومید ممکن است رخ دهد زیرا عملکرد CRBN به عنوان یک مولکول استرس تا حدودی افزایش یافته است. ما می خواهیم واکنش cerebler ها را در مدل های پیری و استرس توضیح دهیم برای دیدن اینکه آیا کاهش عملکرد CRBN می تواند نشانگر بیومارکر برای پیری و استرس باشد. ”

منبع:

موارد ارائه شده توسط دانشگاه وستا .