ارتباط بین چاقی، مغز و ژنتیک

طبق تحقیقات جدید، پزشکان باید در نظر داشته باشند که چطور فکر می کنیم؟ می تواند به چاقی آسیب برساند و چگونگی چاقی ژنتیکی با ساختار مغز و عملکرد ذهنی در هم تنیده شود.

این مطالعه که توسط محققان موسسه عصبی مونترال و بیمارستان (Neuro) انجام شده و در نشریه آکادمی ملی علوم در تاریخ 28 اوت 2018 منتشر شد، بررسی تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و داده های آزمایش شناختی از 1200 نفر، که به عنوان بخشی از پروژه Human Connectoom عرضه می شوند.

محققان دریافتند افرادی که دارای شاخص توده بدنی بالا هستند، انعطاف پذیری شناختی، توانایی تاخیر در رضایت، توانایی حرکتی و حافظه کلامی را نشان می دهد. آنها همچنین دریافتند افرادی که BMI بالاتری دارند، عمدتا ضخیم تر از قشر پیشانی فرسایش و ضخیم تر از قشر prefrontal راست است. مطالعات قبلی نشان داده است که آسیب به راست قشر پیشانی سبب افزایش مصرف می شود.

افراد دارای BMI باالتر نیز حجم کمتری در آمیگدال چپ داشتند که اعتقاد بر این است که در پاسخ به نشانه های غذا نقش مهمی ایفا می کنند. همچنین حجم آنها را در ساختارهای پروتئین پاراهيپوکامپ، که با حافظه اپیزودیک و میانجی چارچوب ارتباط دارند، کاهش داده اند. این نشان می دهد که یک مدل که در آن افراد مبتلا به چاقی به حساسیت بیشتری نسبت به نشانه های غذای بصری حساس هستند و قادر به مقاومت در برابر آنها با توجه به زمینه منفی خوردن مانند افزایش وزن نیستند.

بسیاری از افراد برادر و خواهر و برادر بودند، از جمله دوقلوهای برادر و همسان. این امر به محققین اجازه می دهد تا وراثت پذیری صفات و چاقی را با اندازه گیری شاخص توده بدنی تعیین کنند. با استفاده از روش های آماری، محققان دریافتند که بسیاری از صفات شناختی و عصبی ارتباط ژنتیکی با چاقی دارند. این نشان می دهد که نقش ژنتیک در چاقی، حداقل تا حدی از طریق آناتومی مغز و توابع شناختی ظاهر می شود.

اووک واینیک، محقق در The Neuro و موسسه روانشناسی دانشگاه Tartu، استونی می گوید: “این تحقیق در زمینه در حال توسعه مداخلات برای کمک به افرادی که دارای چاقی هستند مفید خواهد بود.” برای مثال، اصلاح عوامل عصبی بیماری با آموزش شناختی، برای بهبود توانایی افراد در مقاومت در برابر غذا، می تواند وعده ای داشته باشد. مداخلات نه تنها باید بر روی رژیم تمرکز کنند، بلکه باید نمایه عصبی را که چاقی به صورت ژنتیکی در هم آمیخته است، تایید کند. این مداخلات ممکن است به مردم کمک کند با وجود امضاي ژنتيکی خود، باقی بمانند. ”

دکتر آولین داگر، نویسنده ارشد این مقاله می گوید: “این کار حمایت از نظریه ای است که وزن بدن انسان ها تا حدودی تحت کنترل سیستم های مغز سطح بالایی است که در شناخت، تصمیم گیری و انگیزه دخیل هستند. علاوه بر این، تفاوت های فردی در این سیستم های مغز که تنظیم کننده مصرف غذا هستند به نظر می رسد نسبتا قابل انتقال است. ”

منبع:

موارد ارائه شده توسط دانشگاه مک گیل