با استفاده از آدرنالین در دستگیری های قلبی، افراد کمتر از یک درصد در بیمارستان زنده می مانند

یک کارآزمایی بالینی در مورد استفاده از آدرنالین در دستگیری های قلبی نشان می دهد که استفاده از آن کمتر از 1 درصد بیمار زنده است ، اما تقریبا دو برابر خطر آسیب شدید مغزی برای بازماندگان قلب است. این تحقیق سوالات مهمی در مورد استفاده آینده از آدرنالین در چنین مواردی ایجاد می کند و بحث در میان متخصصان مراقبت های بهداشتی، بیماران و مردم را ضروری می سازد.

هر سال 30،000 نفر در انگلستان دست به قلمرو قلب می زنند و کمتر از یک تا 10 نفر زنده ماندند. بهترین راه برای زنده ماندن این است که اگر دستگیری قلبی به سرعت تشخیص داده شود، فرد شروع به احیای قلبی عروقی (CPR) می کند و دفیبریلاسیون (درمان شوک الکتریکی) بدون تاخیر اعمال می شود.

استفاده از آدرنالین یکی از آخرین اقداماتی است که در تلاش برای درمان قلبی انجام شده است. این جریان خون را به قلب افزایش می دهد و احتمال بازگرداندن ضربان قلب را افزایش می دهد. با این حال، جریان خون در رگ های خونی بسیار کوچک در مغز، که ممکن است آسیب مغزی را بدتر کند، کاهش می یابد. مطالعات مشاهداتی که شامل بیش از 500،000 بیمار می باشند، بقای طولانی مدت و بیشتر آسیب مغزی را در بین بازماندگان که با آدرنالین درمان شده اند گزارش کرده اند.

علیرغم این مسائل، تاکنون هیچ مطالعه های قطعی درباره اثربخشی آدرنالین به عنوان درمان برای توقف قلب وجود نداشته است. این به رهبری کمیته بین المللی ارتباطات در مورد احیاء برای فراخوان یک کارآزمایی بالینی کنترل شده برای تعیین اینکه آیا آدرنالین مفید یا مضر در درمان اختلال قلبی موثر است؟ این مطالعه “پیش از بیمارستان ارزیابی نقش آدرنالین: اندازه گیری اثربخشی مصرف مواد در دستگیری قلبی (PARAMEDIC2)” برای تعیین اینکه آیا آدرنالین مفید یا مضر به عنوان درمان برای خارج شدن از توقف قلب بیمارستان است انجام شد.

این محاکمه توسط موسسه ملی تحقیقات بهداشتی و درمان، حمایت شده توسط دانشگاه وارویک و به رهبری محققان در واحد های آزمایشگاهی دانشگاه و بخشی از دانشکده پزشکی وارویک بود. این محاکمه از دسامبر 2014 تا اکتبر 2017 انجام شد. این در 5 مرکز ملی مراقبت های بهداشتی آمبولانس در انگلستان انجام شد و شامل 8000 بیمار که در معرض قلب بودند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه آدرنالین یا یک دارونما نمکی دریافت شدند و تمام کسانی که در این محاکمه شرکت داشتند شامل خدمه آمبولانس و متخصصین فامیلی نبودند که از دو نوع درمان دریافت شده است.

نتایج این آزمایش اکنون در مجله پزشکی نیوانگلند (NEJM) در روز پنج شنبه 19 جولای 2018 در مقاله ای تحت عنوان “یک آزمایش تصادفی از اپی نفرین در دستگیری قلبی خارج از بیمارستان” منتشر شده است.

از 4012 بیمار مبتلا به آدرنالین 130 نفر (3.2٪) در 30 روزگی زنده ماندند در مقایسه با 94 (2.4٪) از 3995 بیمار که دارونما دریافت کردند. با این حال، از 128 بیمار که آدرنالین داده شده و از بین رفته اند، 39 بیمار (1/30٪) آسیب شدید مغزی داشتند، در مقایسه با 16 نفر (7/18٪) در میان 91 بازمانده که دارونما دریافت کرده بودند. در این مطالعه یک نتیجه عصبی ضعیف (آسیب شدید مغزی) به عنوان فردی بود که در حالت رویشی نیاز به مراقبت و توجه پرستاران داشت و یا قادر به راه رفتن و مراقبت از نیازهای بدنی خود بدون کمک نبود.

دلایل اینکه چرا بیشتر بیماران با آدرنالین جان سالم بدر برده و در عین حال احتمال آسیب شدید مغزی را افزایش داده اند به طور کامل درک نمی شود. یک توضیح این است که با وجود اینکه آدرنالین جریان خون را در رگ های خونی بزرگ افزایش می دهد، به طور متناقض جریان خون در عروق خونی بسیار کوچک را کاهش می دهد و ممکن است آسیب مغزی پس از قاعدگی دوباره شروع شود. یک توضیح جایگزین این است که مغز نسبت به قلب حساس تر از دوره های بدون خون و اکسیژن است و گرچه قلب می تواند از چنین توهینی را ایفا کند، مغز به طور برگشت پذیر آسیب دیده است.

پروفسور گاوین پرکینز استاد پزشکی مراقبت های ویژه در دانشکده پزشکی وارویک در دانشگاه وارویک (و نویسنده اصلی این مقاله) گفت: “ما دریافتیم که مزایای آدرنالین کوچک است و یک بازماند اضافی برای هر 125 بیمار تحت درمان  اما استفاده از آدرنالین تقریبا دو برابر خطر آسیب شدید مغزی در بین بازماندگان است.”

“بیماران ممکن است کمتر مایل به پذیرش درمان های سنگین اگر شانس بهبودی اندک باشند یا خطر ابتلا به بیماری با آسیب شدید مغزی بالا باشند. کار خود ما با بیماران و مردم قبل از شروع محاکمه، بقای بدون آسیب مغزی، مهم تر است بیماران نسبت به بقاء تنهایی می باشد. یافته های این محقق نیاز به بررسی دقیق جامعه وسیع و کسانی که مسئول دستورالعمل های بالینی عمل جراحی قلب هستند مورد نیاز است.”

پروفسور جری نولان، از حمام بیمارستان سلطنتی یونایتد (و همکارانش در این مقاله) گفت: “این محاکمه پاسخ داده شده یکی از طولانی ترین پرسش ایستاده در طب احیا می باشد . با توجه به نتایج در متن مطالعات دیگر، آن را اهمیت برجسته  حیاتی و پاسخ جامعه به ایست قلبی بر خلاف آدرنالین، اعضای عمومی می تواند تفاوت بسیار بزرگتر را برای زنده ماندن از طریق یادگیری نحوه تشخیص قلب، انجام CPR و ارائه شوک الکتریکی با  defibrillatorایجاد کنند.

1) دستگیری قلب به این معنی است که قلب خون پمپاژ را در اطراف بدن متوقف کرده است. اگر چه “حمله قلبی” اغلب برای اشاره به توقف قلبی ناگهانی استفاده می شود. حمله قلبی (یا انفارکتوس میوکارد برای استفاده از اصطلاح پزشکی) زمانی اتفاق می افتد که یک شرطی که قلب را با خون خالی می کند مسدود شود. این معمولا باعث درد قفسه سینه می شود و به برخی از عضلات قلب آسیب می رساند. این ممکن است باعث توقف قلب، به خصوص در مراحل اولیه شود، اما این اجتناب ناپذیر است.

2) Epinephrine نام دارویی ایالات متحده برای آدرنالین است.