دارو تجربی مانع پیشرفت بیماری پارکینسون در موش می شود

محققان جان هاپکینز معتقدند داروهای تجربی مشابه مواد ترکیبی که برای درمان دیابت استفاده می شوند، پیشرفت بیماری پارکینسون و همچنین علائم آن را در موش کاهش می دهد. در آزمایشات انجام شده با فرهنگ سلول های مغز انسان و مدل های موش زنده، آنها دارو را گزارش می دهند که تخریب سلول های مغزی را که نشانه بیماری پارکینسون است، مسدود می کند. انتظار می رود این دارو در سال جاری به آزمایشات بالینی منتقل شود.

تد داوسون، MD، Ph.D.، مدیر موسسه مهندسی سلول و استادیار مغز و اعصاب در دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز می گوید: “این امر شگفت آور هدفش محافظت از سلول های عصبی می باشد.

داوسون توضیح می دهد که اگر آزمایش های بالینی بالقوه برای دارو، به نام NLY01، در انسان موفقیت آمیز باشند، می تواند یکی از اولین درمان هایی باشد که به طور مستقیم پیشرفت بیماری پارکینسون را هدف قرار می دهد نه فقط سفتی عضلات، حرکت های اسپاستمی، خستگی، سرگیجه، و علائم دیگر اختلال هم شامل می شود.

یک گزارش از نتایج این مطالعه در روز 11 ژوئن در طبیعت منتشر شد .

به گفته محققان، NLY01 با اتصال به گیرنده های پپتید-1 مشابه گلوکاگون مانند روی سلول های خاص کار می کنند. داروهای مشابه در درمان دیابت نوع 2 به طور گسترده ای برای افزایش سطح انسولین در خون استفاده می شود. اگر چه مطالعات گذشته در حیوانات نشان داد که توان بالقوه عصبی این طبقه از داروها، پژوهشگران به طور مستقیم نشان ندادند که چگونه در مغز عمل می کنند.

برای پیدا کردن، داوسون و تیم او NLY01 را در سه نوع سلول اصلی در مغز انسان آزمایش کردند مانند: آستروسیت ها، میکروگلاییا و نورون ها می باشد. آنها دریافتند microglia، یک نوع سلول مغزی که سیگنال ها را در سراسر سیستم عصبی مرکزی می فرستد در پاسخ به عفونت یا آسیب، بیشترین سایت های NLY01 را برای اتصال به دو برابر بیشتر از انواع دیگر سلول ها و 10 برابر بیشتر در انسان ها با بیماری پارکینسون در مقایسه با انسان بدون بیماری می باشد.

داوسون و تیم او می دانستند که microglya سیگنال های شیمیایی را ترشح می کند که آستروسیت ها و سلول های ستاره ای شکل که نرون ها را با همسایگان خود ارتباط می دهد را به آستروسیت های “فعال” تهاجمی که در ارتباط بین سلول های مغز موثر می باشد، باعث ایجاد نورون ها خاموش می شود. آنها حدس زدند که NLY01 ممکن است این تبدیل را متوقف کند.

داوسون می گوید: “آستروسیت های فعال شده ما بر روی شورش علیه مغز متمرکز شده اند” و این شکست ساختاری به مناطق مرده بافت مغزی که در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون وجود دارد، کمک می کند. ایده این بود که اگر بتوانیم راهی پیدا کنیم آرامش آن astrocytes، ما ممکن است قادر به کند شدن پیشرفت بیماری پارکینسون باشد. ”

در یک آزمایش اولیه در سلول های مغز انسان آزمایش شده، تیم Dawson با میکرولیای انسانی با NLY01 کار می کرد و دریافت که آنها قادر به فعال کردن سیگنال های فعال شده بودند. هنگامی که astrocytes سالم با microglia درمان شدند، آنها به آستروسیت های فعال تبدیل نشدند و سلول های عصبی محافظت کننده سالم باقی ماندند. تیم داونس مظنون به این امر می شود که نورونها در سراسر بدن به همان شیوه محافظت می شوند.

آنها این فرضیه را با آزمایش اثربخشی دارو در موش هایی که طراحی شده اند برای نسخه جوانی پارکینسون طراحی کرده اند، مورد بررسی قرار دادند.

در یک آزمایش، تیم داوسون موشها را با آلفا سینوکلین تزریق کرد، پروتئینی که به عنوان اصلی ترین عامل بیماری پارکینسون شناخته می شود و درمان با NLY01 را انجام می دهد. موشهای مشابه اما بدون درمان که با آلفا سینوئولین تزریق شده بودند، در طی شش ماه در آزمایش های رفتاری، مانند آزمون قطبی، اختلال حرکتی را نشان دادند، که به پژوهشگران امکان می دهد تا اختلالات حرکتی مانند بیماری ناشی از بیماری پارکینسون را اندازه گیری کنند. با این حال، تیم داوسون دریافت که موشهای تحت درمان با NLY01 عملکرد طبیعی بدن را حفظ کرده و هیچ ضرری از نورونهای دوپامین نداشتند، که نشان می دهد که دارو در برابر بیماری پارکینسون محافظت می شود.

در آزمایش دوم، تیم داونس از موشهایی استفاده کرد که از نظر ژنتیکی مهندسی شدند تا به طور طبیعی آلفا سینوئولین نوع انسانی تولید کنند که معمولا برای مدلسازی بیماری پارکینسون در انسان استفاده می شود که در خانواده ها اجرا می شود. در شرایط عادی، این موش ها اصطلاحا به مدت 387 روز به این بیماری مبتلا می شوند. با این حال، تیم داونس متوجه شد که درمان با NLY01 طول عمر 20 موش درمان شده با این دارو را بیش از 120 روز افزایش داد.

پس از تحقیق بیشتر تیم Dawson متوجه شد که مغز موشهای تحت درمان با NLY01 نشانه هایی از ویژگی های عصبی تولید مثل پارکینسون را نشان می دهد.

با توجه به بنیاد پارکینسون، بیماری پارکینسون یک بیماری پیشرفته ای از سیستم عصبی است که حدود 1 میلیون نفر در ایالات متحده را تحت تاثیر قرار می دهد. علائم اولیه شامل لرزش، خواب کم، یبوست و مشکل حرکت یا پیاده روی است که در نهایت به نشانه های شدید تر مانند از دست دادن عملکرد حرکتی و توانایی صحبت کردن و دمانس می رسد. اکثر افراد علائم خود را در 60 سالگی شروع می کنند، اما در بعضی  از موارد بیمارانی که سن آنها 2 سالگی است گزارش شده است.

داوسون هشدار می دهد که داروهای تجربی هنوز هم برای ایمنی و همچنین اثربخشی در افراد آزمایش می شوند، اما براساس مشخصات ایمنی سایر داروهای مشابه، او هیچ راهی برای استفاده از آن در انسان پیش بینی نمی کند.

داوسان می گوید که او و تیم او امیدوار می باشند که NLY01 بتوانند در یک دوره نسبتا کوتاه تاثیری بر زندگی افراد مبتلا به پارکینسون داشته باشد.

داروهای مشابه به NLY01 که در حال حاضر توسط اداره غذا و داروی آمریکا برای درمان دیابت نوع 2 تایید شده اند، عبارتند از اگزنادیدها، لیگزیسناتید، لیراگلوتیید و دوگلوتید، که هر کدام می توانند تقریبا 2000 دلار برای عرضه 90 روزه هزینه کنند. NLY01 داروی طولانی مدت است که باعث افزایش نفوذ مغز نسبت به داروهای تایید شده برای دیابت می شود.

منبع:

مواد ارائه شده توسط Johns Hopkins Medicine.