پیوند بین عدم تعادل عصبی، اتصال به مغز در افرادی که مبتلا به اوتیسم هستند پیدا شده است

به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، یکی از 59 کودک در ایالات متحده با یک نوع اختلال طیف اوتیسم زندگی می کند. نشانه های اوتیسم در اوایل کودکی آغاز می شود و می تواند به افراد متفاوت باشد. با این حال، بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم علائم مشابهی دارند، از جمله مشکلات ارتباط اجتماعی می باشد.

محققان از مدرسه پزشکی دانشگاه میسوری و مرکز تحقیقات مغز و اعصاب مرکزی تامپسون برای اختلالات اوتیسم و ​​اختلالات نوروپاتولوژی ارتباط بین بی اختیاری انتقال دهنده عصبی و اتصال مغز بین مناطق مغز را که در ارتباطات اجتماعی و زبان نقش مهمی ایفا می کنند شناسایی کردند. این مطالعه دو آزمایش را که می تواند منجر به درمان دقیق تر پزشکی شود، یافت.

David Beversdorf، MD، استاد راديولوژي، مغز و اعصاب و روان شناسی دانشکده پزشکی MU، گفت: “یکی از مسائلی که در حال نزدیک شدن به درمان اوتیسم است، بسیاری از زیر مجموعه ها و بسیاری از ژن های مختلف و عوامل دیگری که به اختلال کمک می کنند وجود دارد. اگر درمان داشته باشید که در یک زیر جمعیت کار می کند، ممکن است در یکی دیگر کار نکند، اما اگر بتوانیم این دلیل را تعیین کنیم، می توانیم رویکردهای فردی را دنبال کنیم و پیشرفت های جدیدتری در توسعه درمان های جدید انجام دهیم.”

John Hegarty، PhD، با استفاده از هر دو تصویربرداری رزونانس مغناطیسی عملکردی (fMRI) و طیف سنجی رزونانس مغناطیسی پروتون (H-MRS)، در حالی که یک دانشجوی کارشناسی ارشد در برنامه علوم اعصاب بین رشته ای در دانشگاه MU و در حال حاضر یک دانشجوی دکتری در دانشگاه استنفورد، تیم Beversdorf را رهبری کرد. آنها ارتباط بین سطوح انتقال دهنده مغزی و اتصال ناحیه مغز به نام کورتکس پیشانی فرسایش و نیمکره مخچه بعد از قاعدگی را مورد بررسی قرار دادند.

چهارده نوجوان و بزرگسال مبتلا به اختلال طیف اوتیسم و ​​12 نفر از شرکت کنندگان تحت کنترل اسکن مغز بودند. اسکن ها یک ارتباط بالقوه بین قابلیت کارکرد، عدم تعادل عصبی و درک شنوایی در افراد مبتلا به اوتیسم را نشان داد. افرادی که دارای قابلیت اتصال به عملکرد پایین بودند، تمایل داشتند تعادل سطحی تحریک پذیر را به سطوح عصبی مهار کننده در مخچه و اختلال در درک شنوایی، توانایی معنی را از اطلاعات کلامی نشان دهند. شرکت کنندگان در این مطالعه دو پرسشنامه برای تعیین میزان علائم مربوط به اختلالات طیف اوتیسم بودند. آنها همچنین دو ارزیابی را برای ارزیابی جنبه های مختلف زبان و صلاحیت اجتماعی انجام دادند.

Beversdorf گفت: “این یافته ها نشان می دهد که چگونه مشخصه های بیومارکرتین در رابطه با اوتیسم با یکدیگر در ارتباط هستند.  ممکن است مجموعهای دیگر از نشانگرهای زیستی وجود داشته باشد که ممکن است در ارتباط با یکدیگر باشند و ممکن است چیزی به ما بگویند. ممکن است به عنوان نشانگر زیستی برای پیش بینی اینکه چه کسی به چه دارو پاسخ خواهد داد، خدمت خواهد کرد. ”

منبع:

موارد ارائه شده توسط دانشگاه میسوری-کلمبیا