مناطق مغزی که در تفسیر زبان دخیل هستند نیز در ادراک زبان فعال هستند. این یافته ی یک تیم از خوشه ی تعالی مغز BrainLinks-BrainTools دانشگاه فرایبورگ سهم قابل توجهی در توضیح یک سوال تحقیقاتی دارد که در دهه ها به شدت مورد بحث بوده است. دانشمندان نتایج خود را در نشریه Scientific Reports منتشر کرده اند .
ارتباط دهانی خود به خودی در بخش بنیادی زندگی اجتماعی ما است. اما چه چیزی در مغز انسان اتفاق می افتد؟ با توجه به مطالعات تجربی، علم اعصاب زبان در دهه های گذشته به طور پیوسته توسعه یافته است. با این حال، هنوز در مورد نحوه عملکرد مغز از زبان گفتاری در شرایط روزمره، غیر تجربی، خودبخودی، هنوز هم کم است. سوال در مورد اینکه آیا مناطق مغزی مسئول بیان در طول ادراک زبان فعال می شوند، دانشمندان آن را به دو اردوگاه تقسیم کرده اند. برخی از این فعالان در طی مطالعات تجربی مشاهده کرده اند و نتیجه گرفته اند که این مکانیسم را که برای درک زبان لازم است، نشان می دهد. دیگران این فعالیت را در آزمایش های خود پیدا نکرده اند و دریافتند که باید نادر باشد یا شاید واقعا وجود نداشته باشد.
با این وجود، هر دو اردوگاه نگرانی های زیر را داشتند: فعالیت مغز در مناطق مربوط به بیان ممکن است توسط طراحی آزمایش تحت تأثیر قرار گیرد. در نهایت شرایط آزمایشگاهی به شدت متفاوت از زبان خود به خودی است. بنابراین، مطالعه ای با استفاده از گفتگوی طبیعی لازم بود.
محققان فرایبورگ با استفاده از یک طراحی فوق العاده موفق به مطالعه فعالیت های عصبی در طول چنین گفتگو ای شده اند. این کار با استفاده از فعالیت مغزی ثبت شده برای تشخیص در طی مکالمات روزمره بیماران نورولوژیک انجام شد که بیماران پس از آن برای تحقیق اهدا کردند. دانشمندان نشان داده اند که مناطق مغزی مربوط به تفسیر به طور قابل اعتماد در طول ادراک زبان گفتاری خود به خود فعالیت می کنند. این حقیقت که این مناطق زمانی فعال شد که افراد آزمایشی صداهای غیر سخنرانی را شنیده بودند، نشان می دهد که این فعالیت ممکن است برای گفتار خاص باشد.
منبع:
موارد ارائه شده توسط دانشگاه فرایبورگ .