تحقیقات جدید نشان داده است که چگونه یک ژن غیر معمول برای رشد مغز در موشهای جوان مورد نیاز است.
از آنجایی که ژنوم انسان برای اولین بار در سال 2001 توالی شد، دانشمندان بر روی سطوح DNA ما غافلگیر شدند، به رغم ظاهرا عملکرد نامطبوع سلول ریبونوکلئیک اسید (RNA) ساخته شده است. چرا RNA را به طور کلی ایجاد می کنید وقتی که آن را به پروتئین ها ندهید، که وظایف بیولوژیکی اساسی را انجام می دهند؟ شاید این RNA های به اصطلاح غیر کدگذاری انجام وظایف مهم، اما هنوز ناشناخته است؟
دانشمندان دانشگاه های Bath، آکسفورد و ادینبورگ اکنون یک چنین RNA غیر کدگذاری را به نام Paupar شناسایی کرده اند که بر روی رشد مغز سالم در دوران اولیه زندگی تاثیر می گذارد. آنها نشان داده اند که Paupar ارگستراست پروتئین هایی که کنترل رشد عصبی دارند.
آنها KAP1، یک ژن که برای یک پروتئین ضروری مرتبط با چندین فرآیند اساسی در توسعه ی عصبی کپی می شود، مورد مطالعه قرار گرفتند. پروتئین KAP1 به عنوان رگولاتور برای چندین ژن دیگر عمل می کند که باعث می شود که مغز به سلامت رشد کند و انواع مختلفی از سلول های مغزی را تولید کند.
با استفاده از تکنیک های زیست شناسی مولکولی، آنها کشف کردند که Paupar می تواند به عنوان یک سوئیچ عمل کند، و این که چگونه KAP1 با اتصال به آن عمل می کند، تاثیری بر رشد مغز های سالم در موش دارد. این اولین بار است که یک RNA غیر کدگذاری نشان داده شده است که به KAP1 مرتبط شود.
این تحقیق در نشریه EMBO منتشر شده است.
دکتر کیت ونس، از دانشگاه بوت، گروه زیست شناسی و بیوشیمی، پژوهش را هدایت کرد. او گفت: “اکنون مشخص است که ژنوم بسیاری از RNA های غیر کدگذاری را بیان می کند که به پروتئین ساخته نمی شوند. با این وجود، بحث های زیادی در مورد عملکرد آنها وجود دارد. برخی گروه ها معتقدند که این RNA های غیر کد گذاری نتیجه ای از سر و صدای رونویسی بدون استفاده آشکار، در حالی که دیگران فکر می کنند که اکثریت قریب به اتفاق آنها باید کاری مهم انجام دهند.
“ما شواهد خوبی را در اینجا نشان داده ایم که یکی از این ژن ها، Paupar، برای رشد مغز مهم است.
“این یک زمینه ی جوان است، اما من فکر می کنم واضح است که ما مجددا باید دانشی مرکزی از زیست شناسی مولکولی را مجددا بررسی کنیم که DNA به رونویسی می شود که پروتئین را رمزگذاری می کند. اکنون می بینیم که برخی از RNA ها می توانند از بین بروند و کار خود را انجام دهند.
یافته های ما نیز به ما در درک نقش اساسی KAP1 کمک می کند، چیزی که ما واقعا به آن علاقه مند هستیم، همانطور که ما به توسعه سیستم عصبی مرکزی نگاه می کنیم. ”
منبع:
موارد ارائه شده توسط دانشگاه Bath