اگر شما دارای چربی لاغر هستید، احتمال ابتلا به دیابت را افزایش می دهد

چربی لاغری می تواند بدتر از چاقی باشد.

اضافه وزن و چاقی همراه با تعداد زیادی از خطرات سلامتی، از جمله بیماری قلبی، سرطان، و در برخی موارد، دمانس، همراه است.

در حال حاضر محققان دریافتند افرادی که چربی لاغر دارند یا دارای چاقی سارکوپنی هستند نیز ممکن است خطر افزایش عملکرد مغز را افزایش دهند. این ممکن است یک فرد خطر ابتلا به بیماری آلزایمر، شایع ترین نوع زوال عقل را پیش بینی کند.

داشتن چاقی سرکوپنی به معنی داشتن چربی بالا و ترکیبی از توده و قدرت عضلانی کم است.

محققان مرکز جامع مغز فلوریدا در آتلانتیک دانشگاه فلوریدا اظهار داشتند که سارکوپنی و چاقی می توانند به عملکرد شناختی آسیب برسانند و می خواهند ارتباط بین توده بدن و ترکیب و علائم اولیه بیماری آلزایمر را بررسی کنند.

نویسنده اصلی، دکتر جیمز گالوین، دانشیار دانشکده علوم بالینی و استاد علوم پزشکی یکپارچه در دانشکده پزشکی چارلز اشمیت، دانشگاه فلوریدا آتلانتیک، معتقد است که ترکیبی از سارکوپنی و چاقی می تواند تهدیدی بالاتر برای عملکرد ذهنی در مقایسه با اثرات فردی سارکوفنیا یا چاقی به تنهایی باشد.

گالوین و همکارانش در تحقیق خود در این مقاله در مجله “مداخلات بالینی در پیری” مطالعه کردند.

محققان برای بررسی خطر بالقوه، از 353 شرکت کننده با میانگین سنی 69 سال استفاده کردند. محققان ارتباط چاقی سارکوپنی با تست شناختی را مورد بررسی قرار دادند.

تست شامل ارزیابی شناختی، نامگذاری حیوانات و آزمایشهای عملکردی قدرت گرفتن و ایستادن از موقعیت نشسته بود. آنها از این اطلاعات در مقایسه با ترکیب بدن خود و شاخص توده بدن، درصد چربی بدن و توده عضلانی استفاده می کردند.

پس از تجزیه و تحلیل، محققان کشف کردند که افرادی که دارای توده چربی بالا و کم توده عضلانی یا شرکت کنندگان چربی لاغر هستند، کمترین عملکرد را در شناخت جهانی و سلامت کلی دارند. به طور خاص، این افراد در توانایی خود برای انجام عملکرد اجرایی محدود بودند.

اختلال چاقی سارکوپنیک به دنبال افرادی بود که فقط سارکوپنی داشتند و سپس کسانی که چاقی داشتند.

چاقی و سارکوفنی به تنهایی ارتباط منفی با انعطاف پذیری ذهنی، خود کنترل، جهت گیری و حافظه کاری دارند. با این حال، زمانی که افراد هر دو نوع بدن را داشتند، نتایج بسیار عمیق بود.

مردم چگونه چربی لاغر می شوند؟

با گذشت زمان، بدن به طور طبیعی توده عضلانی را در یک فرایند که sarcopenia نامیده می شود، از دست می دهد.

تحقیقات قبلی قبلا نشان داده است که sarcopenia با اختلال در مهارت هایی مرتبط است که شامل عملکرد اجرایی، سرعت و حافظه است. این نقص ها بیشتر به توانایی های محدود در حل منازعات و همچنین توجه انتخابی مرتبط است.

چاقی، از سوی دیگر، نقش مهمی در عملکرد از طریق مکانیزم های مختلف عروقی، متابولیکی، رفتاری و حتی التهابی ایفا می کند. به نظر می رسد این محدودیت ها به محدودیت خود نظارت، رفتار هدایت شده، کنترل ضربه تضعیف شده و حفظ میزان تعادل انرژی کاهش یافته است.

دکتر گایاتری دوی، متخصص مغز و اعصاب بیماری های حافظه در بیمارستان لنکس هیل در شهر نیویورک و نویسنده  بیان می کند: «طیف امید یک رویکرد خوش بینانه و جدید برای بیماری آلزایمر و سایر بیماری های دمانس محسوب می شود که سلامت بدن به طور کلی وابسته به سن افراد می باشد.

Devi توضیح داد: “از بین بردن این مطالعات اجتماعی خاص، این است که سلامت عمومی خوب برای سلامت مغز خوب مهم است.”

محققان معتقد بودند که اثرات کم توده عضلانی دلیل اصلی کاهش شناختی است. تصور می شود چاقی این اثرات را بدتر کرده است.

«درک مکانیسم هایی که از طریق آن به این سندرم برای شناخت مهم است، آن را به عنوان تلاش برای جلوگیری از زوال شناختی در زندگی آینده توسط گروه هایی که در معرض خطر هدف قرار دارند و با عدم تعادل بین توده بدون چربی و نشاسته روبرو می باشند گفت:” مطالعه  گالوین در یک بیانیه این می باشد که “آنها می توانند از برنامه هایی که از دست دادن عملکرد شناختی با حفظ و بهبود قدرت و جلوگیری از چاقی برخوردار باشند، سود ببرند.”

گرچه دانشمندان نمی دانند چرا چاقی به تنهایی با اختلال شناختی همراه است، آنها معتقدند که ممکن است این ارتباط با رفتار بی ثبات، التهاب و آسیب های عروقی مرتبط باشد.

محقق گالوین، مگدالن اول Tolea، PhD، یک استاد تحقیق در علوم پزشکی یکپارچه در دانشکده پزشکی اشمیت معتقد است که آزمایشات برای اندازه گیری های سارکوفنی و چاقی می تواند به پزشکان خطر ابتلا به اختلالات شناختی را در آینده برساند.

او گفت: “تست قدرت گرفتن از طریق پیمان سنجی می تواند به راحتی در زمان محدودیت زمانی یک بازدید بالینی انجام شود و شاخص توده بدنی معمولا به عنوان بخشی از بازدیدهای سلامتی سالانه جمع آوری می شود.”

در حالی که این مطالعه به چندین عامل کاهش شناختی اشاره می کند، محققان ثابت نمی کنند که چربی لاغر باعث بیماری آلزایمر می شود. در عوض، این عامل در کشف بیشتر در مورد بررسی قرار گرفته است.

Devi معتقد است قبل از اینکه بتوان نتیجه گیری های نهایی را انجام داد باید مطالعات بیشتری انجام شود. او گفت: “همانند سایر مطالعات مربوط به همکاری، این داده ها باید در سایر مطالعات و جمعیت های مختلف تکرار شود.”

با توجه به انجمن آلزایمر، 5.7 میلیون آمریکایی در حال حاضر با این بیماری زندگی می کنند. تا سال 2020، نزدیک به 14 میلیون نفر خواهد بود.

Devi گفت: “برای از بین بردن کاهش شناختی و حفظ مغز سالم، ما باید به تماشای آنچه که می خوریم و ورزش بیشتر ، نه تنها برای کاهش چربی بدن، بلکه همچنین افزایش توده عضلانی بپردازیم.

منبع تاپ نیوز،1397