مطالعه پستاندارن نخستین سرنخ هایی درباره تکامل گفتار را ارائه می دهد

تحقیقات جدید در مورد مغز و رپرکتیوهای آوازی ، بینش مهمی در تکامل بیان انسانی ارائه می دهد.

دستگاه صوتی و حنجره در فرم و عملکرد تقریبا همه پستانداران زمین، از جمله انسان، عمل می کند. با این حال، نسبت به انسانها، پستانداران غیر انسانی ، دامنه ای بسیار محدودی از آوازی را تولید می کنند.

این تحقیق جدید در مجله Journal of Frontiers in Neuroscience منتشر شده است و تحقیقی راجع به اینکه چرا پستانداران ناکارآمد هستند، به این دلیل است که آنها مکانیسم مغز مورد نیاز برای کنترل و هماهنگ سازی تولید آواز ندارند.

مطالعه بر دو ویژگی خاص مغز متمرکز بود: مناطق ارتباطی قشر که کنترل داوطلبانه بر رفتار را کنترل می کردند؛ و هسته مغز است که در کنترل عصبی عضلات مسئول در تولید  صدا دخیل هستند.

دانشگاهی ها از دانشگاه Anglia Ruskin و دانشگاه Stony Brook همبستگی مثبتی بین اندازه نسبی مناطق مرتبط با قشر و اندازه مجله صوتی رپرتوار پیدا کردند که می تواند از دو نوع تماس در پستانداران تا حداقل 38 تماس متفاوت داشته باشند که این امر ساخته شده توسط bonobos می باشد.

نویسنده  دکتر یعقوب دان، مدرس ارشد در باغ وحش در دانشگاه Anglia Ruskin، گفت: “این مطالعه برای اولین بار نشان دهنده یک همبستگی مثبت و معنادار بین مجله صوتی و اندازه نسبی قسمت هایی از مغز که مسئول کنترل داوطلبانه رفتار و اخلاق هستند.

نواحی اتصال کرتکتیو درون neocortex یافت می شوند و کلیدی برای ظرفیت های پردازش شناختی بالاتری هستند که بنیاد روش های پیچیده رفتار مشاهده شده در پستاندارن محسوب می شود. جالب توجه است که اندازه کلی مغز پستانداران با رکورد آواز این گونه، فقط نسبت نسبی این مناطق خاص است.

“ما همچنین رابطه مثبت بین حجم نسبی مناطق مرتبط با کورتیک و هسته هیپوگلوزا در زنبورها را کشف کردیم که هر دو در این گونه ها بطور قابل توجهی بزرگتر هستند. هسته هیپوگلوزالی با عصب جمجمه همراه است که عضلات زبان را کنترل می کند، بنابراین پیشنهاد افزایش کنترل داوطلبانه بر زبان در نزدیک ترین بستگان ما را نشان می دهد.

“با درک طبیعت ارتباط بین پیچیدگی آوازی و معماری مغز در میان افراد غیر انسانی را خواهیم یافت، امیدواریم تا برخی از عناصر کلیدی که تکامل بیان انسانی را تشخیص می دهند، شناسایی کنیم.”