به نظر می رسد بسیاری از موجودات زنده مانند پرندگان مهاجر دارای حس مغناطیسی هستند که آنها را قادر به پاسخ به میدان مغناطیسی زمین می کند. آیا انسانها قادر به شناخت مغناطیس هستند یا نه؟موضوع بحث می باشد . با این حال، مطالعات متعدد قبلا نشان داده است که یکی از پیش شرط های لازم برای چنین سیستم حساس مغناطیسی در واقع رعایت شده است که ذرات مغناطیسی در مغز انسان می باشد. در حال حاضر یک تیم تحت رهبری استوارت A. Gilder (استاد دانشگاه علوم زمین و علوم محیطی LMU) و کریستوف شیمیتز (استاد گروه نوروناتومی LMU) توزیع ذرات مغناطیسی در مغز پس از مرگ را به طور سیستماتیک نشان داده است. یافته های آنها در مجله Scientific Reports منتشر شد .
در مطالعه خود، محققان LMU حضور ذرات مغناطیسی در مغز انسان را تایید کردند. ذرات در درجه اول در مخچه و مغز یافت می شدند و تقارن قابل توجهی در توزیع بین نیمکره چپ و راست مغز وجود داشت. شیمیتس توضیح می دهد: “مغز انسان از تقارن در پاسخ های حسی برای جهت گیری فضایی، و نیز برای محلی سازی صوتی بهره می گیرد. توزیع نامتقارن ذرات مغناطیسی با این ایده مطابقت دارد که انسان ممکن است یک سنسور مغناطیسی داشته باشد. اما به احتمال زیاد، این حسگر بسیار غیر حساس به خدمت به هر گونه عملکرد بیولوژیکی مفید است. او اضافه می کند: علاوه بر این، طبیعت شیمیایی ذرات مغناطیسی ناشناخته است. “ما فرض می کنیم که همه آنها از مگنتیت (Fe 3 O 4) ساخته شده اندگیلدر می گوید: “هنوز نمی توان مطمئن باشید.”
این مطالعه توسط “آزمایشی” بنیاد فولکس واگن تأمین شد. برنامه ای است که به طور خاص طراحی شده است تا پروژه های تحقیقاتی جالب، که نهایی آن نامعلوم است، از زمین خارج شود. داده ها از هفت مغز انسان پس از مرگ حاصل شده که برای استفاده در تحقیقات پزشکی اهدا شده است. در مجموع، 822 نمونه بافت تحت Magnetometry قرار گرفتند. اندازه گیری ها تحت نظارت استوارت گیلدر در یک آزمایشگاه محافظ مغناطیسی واقع در جنگل 80 کیلومتری مونیخ انجام گرفت که عمدتا از آلودگی مغناطیسی فراگیر است که در حال حاضر مشخصه های شهری است.
در آزمایش های بیشتر، تیم LMU قصد دارد خصوصیات ذرات مغناطیسی موجود در مغز انسان را مشخص کند. در همکاری با پروفسور Patrick R. Hof (Department of Neuroscience Fishberg، دانشکده پزشکی اکهان در کوه سینا، نیویورک) که آنها همچنین امیدوارند مطالعات موضعی مشابه را در مورد پستانداران بزرگتر مانند نهنگ ها انجام دهند. این پستانداران عظیم دریایی شناخته شده اند که بین تغذیه و نژادهای مختلف در طول فاصله های بزرگ در اقیانوس های جهان مهاجرت می کنند. “ما می خواهیم تعیین کنیم که آیا می توانیم ذرات مغناطیسی مغز نهنگ را تشخیص دهیم یا خیر، اگر چنین باشد، آیا آنها نیز به طور نامتقارن توزیع می شوند “شیمیتز می گوید: بدون تردید چنین مطالعاتی بر روی حیواناتی که از علل طبیعی درگذشته اند انجام خواهد شد.”
منبع
Stuart A. Gilder, et al, 2018. Distribution of magnetic remanence carriers in the human brain. Scientific Reports; 8 (1) DOI: 10.1038/s41598-018-29766-z
مطالب پیشنهادی مرتبط
آلودگی هوا مرتبط با تغییرات مغزی و اختلال شناختی در کودکان است
جریان مایع مغزی نخاعی سلول های بنیادی عصبی را تنظیم می کند
ژن مغناطیسی در ماهی ممکن است روزی به کسانی که مبتلا به صرع پارکینسون هستند کمک کند
تحریک مغناطیسی پاسخ مغز به نشانه های مواد مخدر را در اعتیاد کاهش می دهد
شبکه های پیچیده “مغناطیسی” شکل های “عصبی” را شکل می دهند
تکنیک های نوشتاری برای تجسم سه بعدی ساختار میکروسکوپی مغز انسان
نقشه پیوند یک میلیارد مغز نشان می دهد که در مورد سرنخ چگونه ما فکر می کنیم
موفقیت در ساخت کامپیوتر برای تقلید مغز انسان