عصب های آمیگدال به جز کودکان اوتیسم ، هنگامی که کودکان بالغ می شوند، رشد می کنند.

در یک یافته جدید قابل توجه، محققان موسسه MIND دانشگاه UC Davis دریافتند که کودکان معمولی در حال توسعه نورون های بیشتری در ناحیه مغز می باشند که رفتار اجتماعی و عاطفی آنها، آمیگدال را تحت تاثیر قرار می دهد. این پدیده در افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) اتفاق نمی افتد. در عوض، کودکان مبتلا به ASD نورونی بیش از حد زیادی در اوایل دارند و پس از آن که بزرگتر می شوند به نظر می رسد که آنها را از دست می دهند. یافته های امروزه در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS) منتشر شده است .

Amygdala یک گروه کوچک بادام شکل از 13 منطقه (هسته ای) است که به عنوان یک آشکارساز خطر در مغز برای تنظیم اضطراب و تعاملات اجتماعی کار می کنند. اختلال آميگدال با بسياری از اختلالات روانپزشکی و عصبی، از جمله ASD، اسکيزوفرنيا، اختلال دوقطبی و افسردگی ارتباط دارد.

سینتیا شومان، استاد دانشکده روانپزشکی و علوم رفتاری در دانشگاه دیویس، گفت: “آمیگدال یک ساختار مغناطیسی منحصر به فرد است که در طول نوجوانی به طور چشمگیری رشد می کند، طولانی تر از سایر مناطق مغز، همانطور که بیشتر اجتماعی و عاطفی بالغ می شویم. هرگونه انحراف توسعه از این راه طبیعی می تواند عمیقا بر رفتار انسان تاثیر بگذارد”. MIND موسسه و نویسنده ارشد مقاله می باشد.

برای درک اینکه عوامل سلولی عامل توسعه آمیگدال هستند، تیم 52 مغز انسان پس از مرگ، هر دو نوع عصبی و ASD، بین 2 تا 48 سال سن را بررسی کردند.

شومان می گوید: “ما شگفت زده شدیم که تعداد نورون ها در یکی از مناطق آمیگدال از بیش از 30 درصد از دوران کودکی به بزرگسالی در افراد معمولی در حال توسعه افزایش یافته است.”

این عکس در افراد ASD بسیار متفاوت بود. نورون های بیشتری در کودکان جوان با ASD وجود دارد، اما با افزایش سن آنها تعداد این افراد کاهش می یابد.

شومان می گوید: “ما نمی دانیم که اگر نورون های آمیگدال خیلی زود در حال توسعه در ASD است، به نظر می رسد که بعد از ظهور ظاهر شود. ممکن است که با داشتن بیش از حد بسیاری از نورون ها در اوایل می تواند به اضطراب و چالش با تعاملات اجتماعی کمک کند، با این حال، با گذشت زمان، این فعالیت مداوم می تواند در سیستم  منجر به از دست دادن نورون شود.”

شومان و تیم او بر این باورند که اگر آنها بتوانند چگونگی تغییر سلولها را در دوران نوجوانی در آمیگدال تغییر دهند، ممکن است مداخله و درمان نشانه هایی مانند اضطراب که در افراد مبتلا به اوتیسم و ​​سایر اختلالات روانپزشکی و عصبی ایجاد می شود، درمان شود.

سایر نویسندگان شامل توماس آویو، نیکول برگر، مارتا وارگاس، ارین ل. کارلسون، دیوید گ. آمارال و ملیسا دی. باومن بودند.

تحقیقات گزارش شده در این نشریه توسط موسسه ملی سلامت (R01MH097236) پشتیبانی شد.

منبع:

موارد ارائه شده توسط دانشگاه کالیفرنیا – سیستم بهداشتی دیویس .