تفاوت اختلال دوقطبی 1 و اختلال دوقطبی 2 در چیست؟

درک اختلال دوقطبی

اکثر مردم از زمان و مكان یك حالت عاطفی دارند. اما اگر وضعیت مغز اختلال دوقطبی را نشان می دهد ، احساسات شما می توانند به میزان غیر طبیعی یا کمتری برسند. گاهی اوقات شما ممکن است بسیار هیجان زده یا پر انرژی باشید. شما ممکن است خود را غرق در افسردگی عمیق کنید. برخی از این قله ها و دره های عاطفی می تواند هفته ها یا ماهها ادامه یابد.

چهار نوع اساسی اختلال دو قطبی وجود دارد :

اختلال دو قطبی 1

اختلال دو قطبی 2

اختلال cyclothymic (cyclothymia)

اختلالات دوقطبی 1 و 2 بیشتر از سایر انواع اختلالات دوقطبی است. به یاد بیاورید که چگونه این دو نوع یکسان و متفاوت هستند.

دو قطبی 1 در برابر دو قطبی 2

همه انواع اختلالات دوقطبی با وقفه های شدید و کمترین حد مشخص می شود. اختلالات بالا به عنوان قسمت های مانیک شناخته می شود. کمترین ها به عنوان قسمت های افسردگی شناخته می شوند.

اختلاف اصلی بین اختلالات دوقطبی 1 و 2 بستگی به شدت وقایع ناشی از هر نوع  مانیک دارد. اختلالات افسردگی بین دو قطبی 1 و اختلال دوقطبی 2 هستند. اما با اختلال دوقطبی 1، مانیا شدیدتر از اختلال دوقطبی است. دو قطبی 2 باعث ایجاد چیزی به نام هیپومیا می شود که اساسا یک نوع مانیا شدیدتر از مانیا است. رفتارهای هیپومانیست ممکن است برای یک فرد غیرعادی در نظر گرفته شود، اما ممکن است غیر طبیعی باشد. از سوی دیگر، رفتارهای مانیکورانه بیشتر شدید هستند و به طور معمول غیر طبیعی می باشند.

اختلال دو قطبی 1 چیست؟

شما باید حداقل یک قسمت مانیک و یک قسمت عمده افسردگی را با اختلال دو قطبی تشخیص دهید. قسمت افسردگی باید قبل یا بعد از قسمت مانیک رخ دهد. نشانه های یک قسمت مانیک ممکن است خیلی شدید باشد که به مراقبت های پزشکی نیاز دارید .

قسمت های مانیک معمولا با موارد زیر مشخص می شوند:

انرژی استثنایی

بی سر و صدا

مشکل متمرکز

احساس خجالت (شادی شدید)

رفتارهای پر خطر

خواب ضعیف

نشانه های یک قسمت مانیک به نظر می رسد بسیار آشکار و مضر است، زیرا کمی تردید وجود دارد که چیزی اشتباه است.

اختلال دوقطبی 2 چیست؟

اختلال دوقطبی 2 شامل یک قسمت افسردگی مهم است که حداقل دو هفته طول می کشد و حداقل یک قسمت هیپومانیا وجود دارد. افراد مبتلا به دو قطبی 2 به طور معمول قسمت های ناخوشایند را به اندازه کافی قوی برای نیاز به بستری شدن تجربه نمی کنند.

گاهی اوقات دو قطبی 2 به عنوان افسردگی اشتباه گرفته می شود. هنگامی که هیچ قسمت مانیکی برای نشان دادن اختلال دوقطبی وجود ندارد، علائم افسردگی به تمرکز می رسند.

علائم اختلال دوقطبی چیست؟

همانطور که در بالا ذکر شد، اختلال دو قطبی 1 موجب شیدایی و افسردگی می شود، در حالی که اختلال دو قطبی 2 موجب هیپوتیوتیپ و افسردگی می شود. بیایید بیشتر بدانیم که این علائم چیست.

شیدایی

قسمت جنون بیش از فقط یک احساس از رفعت، انرژی بالا، و یا پریشان است. در طول یک قسمت مانیک، شیدایی آنقدر شدید است که می تواند با فعالیت های روزانه خود تداخل داشته باشد. دشوار است فردی را در یک قسمت مانیکورانه نسبت به حالت آرامتر و منطقی تر، هدایت کند. افرادی که در فاز مانیک اختلال دوقطبی هستند می توانند تصمیمات بسیار غیر منطقی را اتخاذ کنند، مانند صرف مقدار زیادی از پول که آنها نمی توانند هزینه کنند. آنها گرچه در یک رابطه متعهد هستند ولی ممکن است در رفتارهای پرخطر مانند ناسازگاری جنسی دخالت داشته باشند.

اگر بخاطر تاثیرات بیرونی ناشی از یک قسمت باشد، نمی تواند به صورت رسمی مانیا باشد. این شامل الکل، مواد مخدر یا سایر شرایط سلامت است.

 

هیپومیا

یک قسمت هیپنوتیزم دوره ای از مانیا است که کمتر از یک قسمت مانیک کامل است. اگر چه کمتر شدیدتر از یک قسمت مانیک است ولی فاز هیپومانیا هنوز یک رویداد است که رفتار شما از حالت عادی متفاوت است. تفاوت ها به اندازه کافی افراطی است که افراد اطراف شما ممکن است متوجه شوند که چیزی اشتباه است.

به طور رسمی، یک قسمت هیپومانیا، اگر تحت تاثیر مواد مخدر یا الکل باشد، هیپومیا نمی شود.

افسردگی

علائم افسردگی در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی مانند افرادی است که دارای افسردگی بالینی هستند . آنها ممکن است دوره های طولانی غم و ناامیدی را شامل شوند. شما همچنین ممکن است علاقه خود را به افرادی که شما یک بار لذت بردید از صرف کردن وقت با آنها و همینطور فعالیت های مورد علاقه خود را از دست بدهید. سایر علائم عبارتند از:

• خستگی
• تحریک پذیری
• مشکل متمرکز
• تغییرات در عادات خواب
• تغییر در عادات غذا خوردن
• افکار خودکشی

چه چیزی باعث اختلال دوقطبی می شود؟

دانشمندان نمی دانند که علت اختلال دو قطبی چیست؟ ویژگی های فیزیکی غیر طبیعی مغز و یا عدم تعادل در مواد شیمیایی خاص مغز ممکن است در میان عوامل اصلی باشد.

همانند بسیاری از بیماری های پزشکی، اختلال دوقطبی در خانواده ها وجود دارد . اگر والدین یا خواهر و برادر اختلال دوقطبی داشته باشید، احتمال ابتلا به آن بیشتر است. جستجو برای ژن های مسئول اختلال دوقطبی ادامه می یابد.

محققان همچنین معتقدند که استرس شدید، سوء مصرف مواد مخدر یا الکل یا تجربیات شدید ناراحت کننده ممکن است باعث اختلال دوقطبی شود. این تجربیات می تواند شامل سوء استفاده از دوران کودکی یا مرگ عزیزان باشد.

اختلال دوقطبی چگونه تشخیص داده می شود؟

یک روانپزشک یا دیگر متخصصان روانپزشکی معمولا تشخیص اختلال دوقطبی را انجام می دهند . تشخیص شامل بررسی هر دو سابقه پزشکی و علائمی است که مربوط به شیدایی و افسردگی است. یک متخصص آموزش دیده می داند چه سئوالاتی باید بپرسد. آنها ممکن است قادر به پاسخگویی به سوالاتی در مورد رفتار شما باشند که ممکن است به راحتی یا دقت پاسخ ندهید.

اگر علائمی دارید که به نظر می رسد دوقطبی 1 یا دو قطبی 2 هستید، همیشه می توانید با صحبت از دکتر خود شروع کنید. اگر علائم شما به اندازه کافی جدی باشد، ممکن است پزشک شما پیشنهاد رجوع کردن به متخصص بهداشت روانی را برای شما پیشنهاد کند.

یک آزمایش خون نیز ممکن است بخشی از روند تشخیصی باشد. هیچ نشانه ای برای اختلال دوقطبی در خون وجود ندارد، اما یک آزمایش خون و یک معاینه فیزیکی جامع ممکن است به شما کمک کند که دیگر علل ممکن رفتار خود را کنار بگذارید.

اختلال دوقطبی چگونه درمان می شود؟

پزشکان معمولا با درمان ترکیبی از داروها و روان درمانی اختلال دوقطبی را درمان می کنند .

تثبیت کننده های خلق اغلب اولین داروهای مورد استفاده در درمان هستند. شما ممکن است این امر را برای مدت طولانی به همراه داشته باشید.  لیتیم سالهاست که به عنوان یک تثبیت کننده برای حالت روحی بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. این عوارض جانبی بالقوه چندگانه دارد. اینها شامل عملکرد تیروئید کم، درد مفاصل و اختلال در خواب است . Antipsychotics می تواند برای درمان قسمت های مانیک استفاده شود.

پزشک شما ممکن است با دوز کم دارو شروع کند تا ببیند بدن شما چگونه واکنش نشان می دهد. ممکن است شما به یک دوز قوی تر از آنچه که در ابتدا تجویز کرده اند نیاز پیدا کنید. برای کنترل علائم شما ممکن است به ترکیب دارو نیز نیاز داشته باشید. تمام داروها دارای عوارض جانبی بالقوه و تعامل با سایر داروها هستند. اگر باردار هستید یا داروهای دیگری مصرف می کنید، قبل از مصرف هر نوع داروی جدید، داروها را قبل از مصرف مطالعه کنید.

نوشتن در یک دفتر خاطرات می تواند بخش مهمی از درمان شما باشد. حفظ روحیه شما، الگوهای خواب و خوردن غذا و رویدادهای مهم زندگی می تواند به شما و پزشک شما کمک کند که چگونه درمان و داروها کار می کنند. اگر علائم شما بهبود نیافته یا بدتر شود پزشک ممکن است تغییرات در داروهای خود یا نوع دیگری از روان درمانی را تجویز کند.

منبع