افزایش فعالیت مغز جلو در سالمندان بالغ سالم نشان دهنده کاهش کارآیی می باشد ، راهی برای حفظ عملکرد شناختی محسوب نمی شود و مطالعه ای از دو نمونه انسانی منتشر شده در JNeurosci می یابد . یافته ها با نظریه پیشرو در علوم اعصاب پیری مواجه هستند.
تئوری پراسپیر (Posterior-to-Front Shifting in Aging) نشان می دهد که توزیع فعالیت های عصبی از پشت به جلوی مغز در طی عمر طول می کشد تا جبران تخفیف های معمولی در عملکرد اجرایی مانند حافظه را جبران کند. الکسا مورامک و ریچارد هانسون پیش بینی های این نظریه را با تحلیل داده های تصویربرداری رزونانس مغناطیسی عملکردی که از بزرگسالان بین 19 تا 88 ساله به دست می آید، مورد آزمایش قرار دادند. رویکرد آنها به محققان اجازه داد تا تعیین کنند که افزایش فعالیت قشر پرفرانتال هیچ اطلاعات اضافی مربوط به عملکرد شرکت کنندگان را در دو کار مختلف حافظه انجام نمی دهد.
بر خلاف نظر PASA، این نتایج نشان می دهد که افزایش قشر پیشانی در هنگام پیری، کمتر مشخص و یا کارآمد کمی دارد و ممکن است کاهش شناختی مرتبط با سن را پایین آورد. در مطالعات این ایده را مطرح می کند که تا چه حد مغز مسن تر مانند یک جوان عمل می کند، تعیین کننده کلیدی عملکرد شناختی در پیری است.
منبع
Alexa M. Morcom, Richard N. A. Henson, 2018. Increased prefrontal activity with aging reflects nonspecific neural responses rather than compensation. The Journal of Neuroscience; 1701-17 DOI: 10.1523/JNEUROSCI.1701-17.2018