مطالعه حیوانات درباره ارتباط ترس از رفتار، تنفس ریتمیک و مرکز مغزی است

“یک نفس عمیق بکشید” ماندگارترین فهرست توصیه شده برای کاهش اضطراب است که تاکنون نوشته شده است. و به دلایلی شواهد فیزیولوژیکی در حال افزایش است که الگوهای تنفسی را با مناطق مغزی کنترل می کند که احساسات و خلق و خوی را کنترل می کند.

در حال حاضر Minghong Ma، PhD، استاد علوم اعصاب در دانشکده پزشکی Perelman در دانشگاه پنسیلوانیا و دانشجوی دکتر پنجم اندرو Moberly، نورون مربوط به سیستم بویایی را به ارتباط بین رفتار و تنفس اضافه شده است. این یافته ها در این هفته در ارتباطات طبی منتشر شده است . پیوند الگوها در این تعاملات می تواند توضیح دهد که چرا شیوه هایی مانند مدیتیشن و یوگا که مبتنی بر تنفس ریتمیک هستند، می تواند به مردم کمک کند تا بر بیماری های مبتلا به اضطراب غلبه کنند.

ما می خواستیم بدانیم چرا و چگونه رفتار ترس، تنفس کنترل شده و مراکز بوی مغز متصل بود. “چیزی که واقعا علاقه ما را به خود جلب می کند، پیدا کردن آنچه که ما در مورد این رابطه می توانیم در مورد تکامل رفتار یاد بگیریم و این دانش را برای کمک به کاهش درد ناشی از چنین اختلالاتی مانند اختلال استرس پس از زایمان، اعمال کنیم.”

در مطالعات قبلی، Ma متوجه شد که انتهای نورون در بینی دارای سنسورهای بویایی و همچنین توانایی تشخیص میزان تنفس است. Moberly گفت: “بینی واقعا دوام وظیفه در عملکرد آن است. چرا و چه نقشي در رفتار دارد و چه چيزي باعث ترس از رفتار مي شود مانند جوندگان؟ انتخاب هاي رفتاري آنها براي زنده ماندن مبارزه، پرواز يا مسدود شدن است.”

برای تمیز کردن این خصوصیات همپوشانی، Moberly برای اولین بار از موش های صحرایی به وسیله جفت شدن یک صدای خاص با ضربه ضعیف پا برای ایجاد “انجماد” در موش های معمولی همراه، تمرین کرد. رفتار انجماد یک دوره خاموش است که برای موش های نابالغ غیر معمول است. هنگامی که او صدای مرتبط با شوک پا را بازی می کند، موش های “آموزش یافته” به معنای واقعی کلمه در آهنگ هایشان یخ می کنند.

گروه های دیگر مشاهده کرده اند که قشر پیشانی و پیشانی Amygdala قارچ، که برای یادگیری و حافظه، احساسات، و تصمیم گیری کنترل می شود، در طول “انجماد”، به طور میانگین 4 هرتز فعال الکتریکی بودند. Moberly مشاهده کرد که رفتار یخبندان، میزان تنفس و فعالیت الکتریکی این ناحیه مغز به طور معناداری بر طول موج مشابه هماهنگ شده است.

ما می دانیم که انسان ها توانایی کنترل الگوهای تنفسی را به صورت داوطلبانه دارند، اکنون زمینه می پرسد چگونه در شرایط مختلف احساسی تنوع می کنیم. برای مثال، اگر یک موش در حقیقت توان خطر بوجود آوردن را داشته باشد، ممکن است تنفس را به عنوان یک غریزه زنده نگه داشته و کُند کند. اکنون ما می خواهیم بدانیم چگونه می توانیم دانش را به انسان تحمیل کنیم. این امر می تواند جالب باشد برای پیدا کردن آنچه که الگوهای تنفسی در تاثیر گذاری بر فعالیت مغز انسان و حالت های احساسی موثر است ”

منبع:

موارد ارائه شده توسط مدرسه پزشکی دانشگاه پنسیلوانیا