تبخال به آلزایمر مرتبط است و ضد ویروس ممکن است کمک کند

تفسیر جدید توسط دانشمندان دانشگاه های منچستر و ادینبورگ در مطالعه اپیدمیولوژیست های تایوانی از قابلیت بالقوه برای کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر حمایت می کند. هنگامی که نویسندگان تایوانی به افراد مبتلا به عفونت شدید تبخال مبتلا شدند و به شدت با داروهای ضد ویروسی درمان شدند، خطر نسبی زوجین با یک عامل 10 برابر شد.

پروفسور روت ایثاقی، منچستر و پروفسور ریچارد لات، ادینبورگ، این مقاله را با همکاران  خود بررسی کرد و منتشر شده در Neurotherapeutics در فوریه 2018، همچنین نشان می دهد که ویروس هرپس سیمپلکس نوع 1 (HSV1) منجر به افزایش خطر ابتلا به بیماری است.

پروفسور ایتجاکی گفت: “این مقاله و دو مورد دیگر توسط گروه های تحقیقاتی مختلف در تایوان اولین شواهد جمعیتی را برای ارتباط علی بین عفونت ویروس تبخال و بیماری آلزایمر ارائه می دهند که یک نتیجه بسیار مهم است.”

آنها سه مقاله در مجله بیماری آلزایمر منتشر کرده اند و استدلال می کنند که هنوز هم قوی ترین شواهد را برای ارتباط علیت بین عفونت تبخال و بیماری آلزایمر ارائه می دهند که 30 سال تحقیق توسط پروفسور ایتجکی پشتیبانی می کند.

پروفسور ایتجکی گفت: “من اعتقاد دارم که ما برای اولین بار متوجه پیامدهای این داده های قابل توجه در این شرایط ویرانگر شده ایم که عمدتا بر سالمندان تاثیر می گذارد. هیچ درمان موثری هنوز در دسترس نیست. تقریبا 30 میلیون نفر در سراسر جهان از آن رنج می برند و متاسفانه این رقم به دلیل افزایش طول عمر افزایش می یابد. اما ما اعتقاد داریم که این ضد ویروسی های ایمن و به راحتی قابل دسترسی است که در مبارزه با بیماری در این بیماران نقش مهمی ایفا می کند. این همچنین امکان پیشگیری از بیماری را با واکسیناسیون علیه ویروس در دوران کودکی افزایش می دهد. درمان موفقیت آمیز با یک دارو خاص یا واکسیناسیون موفقیت آمیز علیه میکروب احتمالی، تنها روشی برای اثبات این است که یک میکروب علت بیماری غیر انسانی است.”

محققان بیشتر تحقیقات بیماری آلزایمر را به بررسی ویژگی های اصلی آن و پلاک آمیلوئید و پلاکت های نوروفیبریالر انجام دادند. با این وجود، علیرغم تعداد زیادی تحقیق، علل تشکیل آنها ناشناخته است.

HSV1 بیشتر انسان ها را در جوانی یا بعد از آن آلوده می کند و در بدن خود به شکل غیر فعال در سیستم عصبی محیطی ماندگار می کند.

از زمان به زمان ویروس فعال می شود و در بعضی از آن ها پس از آن باعث آسیب دیدگی به شکل زخم های سرد می شود.

در این مطالعه تایوان 8،362 فرد را در سن 50 سالگی یا بیشتر در طی دوره ژانویه تا دسامبر 2000 شناسایی کرد که اخیرا با عفونت شدید HSV تشخیص داده شد. گروه مطالعه با گروه شاهد 25،086 نفر بدون شواهدی از عفونت HSV مقایسه شد. سپس نویسندگان در طول یک دوره پیگیری 10 ساله بین سال های 2001 تا 2010 به رشد دمانس در این افراد نظارت داشتند.

خطر ابتلا به زوال عقل در گروه HSV با عامل 2.542 افزایش یافت. اما، هنگامی که نویسندگان آنها را در مقایسه با گروه هورمون HSV که با درمان ضد ویروسی در برابر کسانی که آن را دریافت نکردند، مقایسه کردند، در دهه های اخیر، میزان ابتلا به زوال عقل در 10 سال گذشته کاهش یافت.

پروفسور ریچارد Lathe افزود: “نه تنها میزان اثرات ضد ویروسی قابل توجه است، بلکه حقیقت این است که با وجود مدت زمان نسبتا کوتاه و زمان درمان  در بیشتر بیماران مبتلا به HSV1 به نظر می رسد که از طولانی مدت جلوگیری شود. آسیب ناشی از مدت زمانی که در مغز اتفاق می افتد آلزایمر است.

پروفسور ایتجکی گفت: “در سال 1991 هنگامی که متوجه شدیم که در بسیاری از سالمندان مبتلا به HSV1 ویروس در مغز وجود دارد، و در سال 1997، خطر ابتلا به بیماری آلزایمر در مغز را به خطر می اندازد، از افرادی که یک عامل ژنتیکی خاص دارند. در سال 2009، ما در ادامه نشان دادیم که DNA HSV در داخل پلاک آمیلوئید در مغز بیماران آلزایمر قرار دارد. ما پیشنهاد کردیم که ویروس مغز با وقایع خاص مانند استرس، سرکوب ایمنی، عفونت و التهاب در سایر نقاط دوباره فعال می شود. بنابراین ما اعتقاد داریم که چرخه واکنش HSV1 در مغز در نهایت باعث آلزایمر در برخی از بیماران می شود.”

منبع:

موارد ارائه شده توسط دانشگاه منچستر